به گزارش طبنا(خبرگزاری سلامت)، مریم رفعتی گفت: با توجه به شیوع ۱۰ تا ۱۵ درصدی ناباروری، بخش قابل توجهی از این جمعیت با استفاده از تکنیک‌های کمک باروری ااقدام به درمان ناباروری می‌کنند و IVF یکی از همین روش‌های بچه دار شدن زوجین نابارور است.
عضو هیات علمی‌پژوهشگاه ابن سینا، افزود: نگرانی که در بین زوجین نابارور که با روش IVF صاحب فرزند می‌شوند، این است که آیا بچه آنها دچار معلولیت خواهد شد.
رفعتی ادامه داد: با توجه به اینکه در این تکنیک کمک باروری، جنین در آزمایشگاه تشکیل و به رحم منتقل می‌شود، زوجین از این بابت نگران می‌شوند.
این متخصص ژنتیک، افزود: با اینکه شیوع برخی از ناهنجاری‌های مادرزادی مانند ناهنجاری‌های قلبی مادرزادی در بارداری‌های حاصل از روش‌های کمک باروری بیشتر می‌باشد، در صورتی که ضوابط و استانداردها در استفاده از این تکنیک‌ها رعایت شود و مراقبت‌های خاص دوران بارداری طبق همین استانداردها صورت گیرد، بخش عمده‌ای از این ناهنجاری‌ها قابل تشخیص زودرس در اوایل بارداری و پیشگیری از تولد نوزاد مبتلا می‌باشند و بنابراین در صورت انجام این مراقبتها انتظار داریم اغلب بچه‌های حاصل از IVF سالم بوده و مبتلا به معلولیت‌های شدید نباشند.
رفعتی تاکید کرد: بخش قابل توجهی از این افزایش شیوع معلولیت‌های شدید در بین بچه‌هایی که با روش‌های کمک باروری به دنیا می‌آیند به دلیل شیوع بالای چند قلویی می‌باشد که با تکنیک‌های نوین انتقال تک رویان، این گروه از معلولیت‌ها هم با کاهش قابل ملاحظه‌ای همراه شده‌اند.
وی با اشاره به شیوع ۳ درصدی معلولیت در ازدواج‌های غیر خویشاوندی، گفت: میزان شیوع معلولیت در ازدواج‌های فامیلی، بین ۵.۵ تا ۶ درصد است که بر همین اساس، ریسک پایه بروز معلولیت در ازدواج‌های خویشاوندی و غیر خویشاوندی بین ۳ تا ۶ درصد متغییر بوده و در صورت رعایت استانداردها و انجام بررسی‌های تکمیلی در موارد خاص و مراقبت‌های ویژه دوران بارداری، بخش عمده‌ای از معلولیت‌ها قابل پیشگیری بوده و لذا می‌توان انتظار داشت که از نظر معلولیت‌های شدید تفاوت قابل ملاحظه‌ای وجود نداشته باشد.
رفعتی ادامه داد: اما گاهی اوقات ناباروری تظاهر بالینی و به عبارت دیگر علامت وجود یک مشکل ژنتیکی نهفته در یکی از زوجین بوده و مکانیسمی‌طبیعی برای منتقل نشدن معلولیت به نسل بعد می‌باشد. مثال شناخته شده این گروه اختلالات جابجایی‌های کروموزمی‌در زن یا مرد می‌باشد.
وی افزود: وقتی با چنین شرایطی مواجه می‌شویم، این ذهنیت شکل می‌گیرد که نکند زمینه‌ای از اختلال ژنتیکی داشته باشند. بر همین اساس، بررسی‌های پایه ژنتیک صورت می‌گیرد، آن دسته از زوجین که با چنین مشکلی مواجه هستند، از دیگر زوجین افتراق داده می‌شوند و مسیر درمانی متفاوتی را طی می‌کنند.(مهر)
نظر شما