به گزارش طبنا(خبرگزاری سلامت)، سرخک از طریق تنفس منتقل میشود و بهشدت واگیردار است. در واقع 90درصد افراد فاقد ایمنی که با بیمار مبتلا به سرخک زندگی میکنند این بیماری را از او میگیرند. دوره نهفتگی بهطور میانگین ۱۴ روز است و دو تا چهار روز پیش از آغاز بیماری قابلیت سرایت خود را از دست میدهد.
بیمار مبتلا به سرخک تبدار بوده و بدحال به نظر میرسد. بیمار معمولا دچار سرفه خشک بوده و ملتحمه چشم بیمار قرمز است. دانههای پوستی در سرخک در حدود روز چهارم پس از شروع تب نمایان میشوند دانههای پوستی و سرخی پوست (راش) از محل رویش موها در پیشانی شروع شده و به سایر نقاط بدن گسترش میابد. گاهی کف دستها و پاها هم دانه میزند این دانهها چهار تا شش روز پس از پدیدار شدن شروع به همان ترتیبی که نمایان شدهاند شروع به از بین رفتن میکنند. (دانهها از محل رستنگاه موها در پیشانی به پایین از بین میروند). لکه کوپلیک از مشخصههای بیماری است.
عوارض بیماری
سرخک در مبتلایانی که سن کمیداشته باشند، نوزادان، کودکان دچار سوءتغذیه، افراد که سیستم ایمنی بدنشان خوب کار نمیکند، منجر به عوارض جدی از جمله کوری، التهاب مغز یا آنسفالیت، اسهال شدید، عفونت گوش و ذاتالریه میشود. مجموعه این عوارض میتواند منجر به مرگ شوند.
واکسیناسیون نقش مهمیدر کاهش شدید موارد ابتلا به این بیماری داشتهاست. در کشورهای توسعهیافته معمولا واکسن دو بار یکی در ۱۲–۱۵ ماهگی (کودکان زیر ۱۲ ماه معمولا ایمنی بالایی نسبت به بیماری دارند) و یکی در ۴ یا ۵ سالگی زده میشود. در صورت مشاهده سرخک در یک مدرسه شبانهروزی یا جایی شبیه به آن نیز تمام افراد واکسیناسیون میشوند.
درمان بیماری
سرخک درمان خاصی ندارد. اما برای کاهش تب بیمار از استامینوفن و ایبوبروفن استفاده میشود. برخی تحقیقات هم تأثیر خفیف ویتامین آ در کاهش علایم و کاهش مرگ و میر مبتلایان به سرخک را نشان دادهاست. برخی افراد هم ممکن است به سینهپهلو و بیماریهای عفونی مبتلا شوند که در آن صورت داروهای آن بیماریها برایشان تجویز خواهد شد.
نظر شما