خبرگزاری سلامت: شیمی درمانی ممکن است تعداد اسپرم ها را کاهش دهد و یا روی تحرک آنها تاثیر بگذارد. این تغییرات سبب کاهش قدرت بارورسازی مرد می شود. شيمي درماني، اشعه درماني، جراحي و يا مجموعه‌اي از اين اقدامات كه در درمان سرطان مورد استفاده قرار مي‌گيرد، بر اساس نوع، ميزان و مدت استفاده مي‌توانند موجب عقيمي و ناباروري مرد شود؛ بنابراين قبل از هرگونه اقدام در جهت درمان سرطان، جلوگيري و كنترل ضايعه‌هاي وارد شده به توانايي جنسي و توليد مثل در مردان از اهميت فراواني برخوردار است، به خصوص كه پيشرفت‌هاي اخير در درمان انواع سرطان، اميد به زندگي را در بيماران مبتلا افزايش داده است.
دکتر حمیدرضا میرزایی، متخصص رادیوتراپی و آنکولوژی می گوید: سرطان هایی که امکان دارد از نظر آناتومی ارگان هایی که در روند باروری دخالت دارند را به صورت مستقیم و فیزیکی تحت فشار قرار دهند و در عملکرد ارگان مورد نظر در امر باروری اختلال ایجاد کند.
اگر در عناصری که مجاور ارگان های مورد نیاز برای باروری قرار دارند سرطان ایجاد شود با تهاجم مستقیم و اثر فشاری روی بافت مورد نظر می تواند در ایجاد باروری اختلال ایجاد کند، مانند تومورهای مغزی نزدیک مجاور هیپوفیز.
وی ادامه می هد: در صورتی که ارگان های موثر و مورد نیاز برای باروری به سرطان مبتلا شوند مانند سرطان پروستات، سرطان بیضه، سرطان های پیشرفته مثانه نیز می توانند در امر باروری اختلال ایجاد کنند.
طبق گفته دانشیار دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، شیمی درمانی، هورمون درمانی و رادیوتراپی هر کدام به نحوی تا درصدی در امر باروری اختلال ایجاد می کنند. برای مثال شیمی درمانی می تواند از انواع مختلف داروها تا میزان خفیف، متوسط و شدید موجب از بین رفتن اسپرم ها به صورت موقتی و طولانی مدت شود.
وی چنین عنوان می کند که اگر هر کدام از این ارگان ها در معرض مستقیم رادیوتراپی باشند و دوز بالای اشعه در آن ناحیه تابانده شود موجب از بین رفتن اسپرم ها خواهد شد. برای نمونه بیضه به اشعه بسیار حساس است و دوزهایی که برای از بین بردن سایر تومورها استفاده می شود موجب کنترل سرطان خواهد شد، اما تولید اسپرم و باروری در آن بیمار موجب اختلال می شود.
وی تأکید می کند: مسأله ای که به نظر می رسد به عنوان یک نقص در کشور وجود دارد، این است که تشخیص و درمان بیماران به صورت کارهای تیمی به خوبی صورت بگیرد. به عنوان مثال تمام تخصص های مورد نیاز برای درمان سرطان شامل جراحی، رادیوتراپی آنکولوژی، پاتولوژی، رادیولوژی، پزشکی هسته ای و.... در یک جلسه مشترک در خصوص بهترین روش تشخیصی درمانی بیماران تصمیم بگیرند تا به دنبال آن بهترین درمان ها با حداقل عوارض بر باروری و حداکثر تأثیر کنترل سرطان را پی داشته باشند.
دکتر سید جلیل حسینی، عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی می گوید: بدون شک سرطان و درمان های بعد از آن بر باروری مردان موثر است. در بیمار مبتلا به سرطان عضو تولیدکننده نطفه ممکن است با جراحی یکی از بیضه ها برداشته شود. در بسیاری از موارد با اولین جراحی عضو برداشته می شود و پس از مشاهده پاتولوژی می توان یک جراحی بزرگ انجام داد، زیرا امکان دارد یکسری از غده های سرطانی در شکم بیمار رفته باشند یا این که رادیوتراپی کرد. البته نکته مهم آن که هر دو این اقدامات (جراحی وسیع شکم و رادیوتراپی) می تواند برای عضو دیگر نیز مسئله ایجاد کند.
وی ادامه می دهد: امکان دارد به علت شدت سرطان به شیمی درمانی هم نیاز باشد که چنین مواردی نطفه فریز می شود یعنی آن عضو (بیضه) بیمار باید فوری برداشته شود و نمونه نطفه آن یکی عضو سالم را که جراحی،شیمی درمانی و رادیوتراپی نشده در مرکز ناباروری فریز کرد، فریز10 سال و گاهی هم تا 20 سال قابل نگهداری است.
متخصص جراح کلیه و مجاری ادرار می گوید: حال چنین فردی که قبل از بچه دار شدن آزمایش اسپرم می دهد به دلیل شیمی درمانی یا رادیوتراپی امکان دارد میزان اسپرم هایش صفر باشد که در اینجا فریز نطفه اش به وی کمک می کند و پس از توافق با همسرش سراغ سیکل آی وی اف می روند و باروری انجام می گیرد.
کد خبرنگار: 410100
نظر شما