شادی مکی؛ طبنا(خبرگزاری سلامت): در بیمارستان مهدیه که یک ساختمان قدیمی چهار طبقه است، تنها 123 تخت فعال وجود دارد، این درحالی است که به گفته رئیس بیمارستان، این مرکز درمانی 700 هزار نفر ساکن این منطقه را پوشش داده و سالانه یک تا یک و نیم میلیون نفر به آن مراجعه می‌کنند زیرا این بیمارستان بزرگترین بخش ان‌آی‌سی‌یو(مراقبت‌های ویژه نوزادان) با 45 تخت را در خود جای داده است و همچنین از سراسر کشور برای بهره‌مندی از خدمات نازایی و باروری به این بیمارستان مراجعه می‌کنند.
منطقه 15 تهران به لحاظ تخت بیمارستانی با کمبود جدی مواجه است به‌نحوی که بیمارستان مهدیه و بیمارستان سید‌الشهدا واقع در همین منطقه، در مجموع 230 تخت فعال دارند به بیان دیگر با توجه به حجم جمعیت منطقه 15 تهران می‌توان گفت این منطقه چیزی حدود 800 تخت بیمارستانی کم دارد.
دکتر محمد تقی طباطبایی، رئیس بیمارستان مهدیه تهران در این خصوص می‌گوید: در منطقه 2 به ازای هر 1000 نفر جمعیت 20 تخت بیمارستانی وجود دارد در حالیکه در منطقه 15 به ازای هر 1000 نفر جمعیت 0.3 تخت بیمارستانی فعال وجود دارد.
نوزادانی که تحویل بهزیستی می‌شوند
در بیمارستان مهدیه سالانه 7000 زن زایمان می کنند که 25 درصد آنها اتباع افغانستانی اعم از قانونی و غیرقانونی هستد که عمدتا حاشیه‌نشینی بوده و قادربه پرداخت هزینه‌های بیمارستان خود نیستد. همچنین 5 درصد از زنانی که برای زایمان به این بیمارستان مراجعه می‌کنند، معتاد هستند آن هم در شرایطی که 0.5 درصد زایمان‌های کل کشور مربوط به مادران معتاد است ، قطعا شرایط پر آسیب حاکم بر خیابان‌های اطراف این بیمارستان در ایجاد این شرایط تاثیرگذار است.
دکتر طباطیایی با اشاره به عدم امنیت خیابان‌های اطراف بیمارستان و حضور معتادان در اطراف آن به‌ویژه در ساعات شب اظهار می‌کند: وقتی مادری معتاد، نوزادش را در این بیمارستان به دنیا می‌آورد بیمارستان اجازه ندارد نوزاد را به وی تحویل بدهد و برای این کار به مجوز سازمان بهزیستی نیاز است، فرایندی که 10 روز طول می‌کشد و هزینه آن نیز معمولا پرداخت نمی‌شود.
سلحشور، مددکار بیمارستان نیز اضافه می‌کند: روزانه 15 تا 20 بیمار افغانستانی به این بیمارستان مراجعه می‌کنند افرادی که برای پرداخت هزینه‌های بیمارستان مشکل دارند و معمولا تحت پوشش بیمه نیز قرار ندارند.
با مددکار بیمارستان همراه می‌شوم، در اولین قدم به بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان( NICU) می‌روم، دخترکی نارس و چند روزه کمی‌برزگ‌تر از کف دست را نشانم می‌دهند، دوم اسفند به دنیا آمده از مادری معتاد و کارتن‌خواب که حاضر به پذیرش او نشده و او را ترک می‌کند، پدربزرگ و مادربرزگ هم از ماجرای تولد او باخبرند اما او را به کانون خانواده راه نداده‌اند، نوزاد دردستگاه قرار دارد و لوله‌هایی برای سم‌زدایی و رفع مشکلاتی ناشی از اعتیاد مادر و همچنین برای درمان مشکلاتی که برای دفع مدفوع داشته، به بدن نحیفش متصل است.
مددکار می‌گوید: این نوزاد پس از تایید پزشک مبنی بر اتمام دوره سم‌زدایی و به دست آوردن سلامت به بهزیستی تحویل داده می‌شود.
او با بیان اینکه برای این نوزادان معمولا هزینه‌ای پرداخت نمی‌شود زیرا خانواده‌ها آنها را ترک رها می‌کنند، ادامه می‌دهد: روز گذشته هم یک پسر با همین شرایط را تحویل بهزیستی دادیم .
دخترک بی‌خبر از فردای مبهمی که به مدد تولد از مادری معتاد و پدری نامشخص نصیبش شده در دستگاه خوابیده و شاید تنها آرزویی که بتوان برای او داشت به فرزندی گرفته شدن توسط خانواده‌ای است که او را دوست داشته و آینده‌ای روشن را برایش رقم زنند.
سلحشور می‌افزاید: ماه گذشته نیز یک دو قلوی نارس داشتیم که مادر و پدرشان اتباع بودند یک ماه و نیم در دستگاه بودند والدین‌شان گفتند از پس نگهداری آنها و هزینه بیمارستان برنمی‌آییم آنها را رها کردند و به افغانستان برگشتند.
پرداخت هزینه‌ها سنگین است
در بخش نگهداری ویژه نوزادان به سعیده برمی‌خورم، زنی 22 ساله که دومین فرزندش دردستگاه قرار دارد، فرزندانش حاصل ازدواج زود هنگام او با مردی معتاد هستند که حالا یک‌ماهی است از او خبری ندارد.
سعیده می‌گوید: هزینه بیمارستان 3 میلیون و 200 هزار تومان می‌شود اما قادر به پرداخت آن نیستم، مخارجم را مادر شوهرم می‌دهد اما این هزینه برای او هم سنگین است.
زن تحت پوشش بیمه سلامت قرار دارد و مددکار می‌گوید که بخشی از هزینه وی توسط خیریه‌ای که با بیمارستان در ارتباط است پرداخت خواهد شد، بیمارستان نیز تخفیف خواهد داد و بیمه سلامت نیز مبلغی را می‌پردازد و آنچه می‌ماند باید توسط خانواده نوزاد پرداخت شود.
در مجاورت بخش NICU اتاق مادران قرار دارد، اتاقی با چند تخت و میزغذاخوری برای زنانی که فرزندانشان برای طی فرایند درمانی در این بخش بستری هستند و باید در کنار فرزندانشان باشند.
یکی از این مادران دخترکی 17 ساله است که دوسال قبل به‌رغم میل باطنی خود مجبور به ازدواج شده و در زلزله آبان ماه به دلیل ترس و شوک ناشی از زلزله فرزند خود را زودتر از موعد به دنیا می‌آورد، نوزادی که نارس بوده و یک‌بار تحت عمل جراحی قرار می‌گیرد.
او می‌گوید: بچه‌ام نارس بود برای ادامه درمانش ناچار شدیم از کردستان به تهران بیاییم حالا 2 ماه است در این بیمارستان هستیم خودم در این اتاق هستم و شوهرم هم در نمازخانه سر می‌کند.
وی ادامه می‌دهد: وقتی از بچه‌ام آزمایش گرفتند سالم بود و فقط کم‌خونی داشت بعد بهش خون تزریق کردند، بعد از تزریق خون دچار عفونت خونی شد، دکتر بهم گفت ممکن هست دلیل عفونتش همین خون تزریق شده باشد.
درباره هزینه بیمارستان می‌پرسم، مادر جوان از هزینه‌ها سر در نمی‌آورد اما می‌داند که هزینه‌ها بالاست و گرچه تحت پوشش بیمه سلامت قرار دارد اما بازهم کمک زیادی به او نمی‌شود.
مددکار می‌گوید:سری اول که فرزندشان بستری شد حدود 2 میلیون تومان تخفیف گرفتند و از خیریه هم برایشان کمک گرفتیم، خانواده هم 500 تومان پردخت کردند اما این‌بارهنوز میزان هزینه‌ها مشخص نیست.
سلحشور خاطرنشان می‌کند: معمولا 6 تا 8 درصد هزینه بیماران توسط خودشان پرداخت می‌شود و مابقی را بیمه می‌پردازد اما این پرداخت بسیار دیر انجام می‌شود.
حمایت کم بیمه از بیماران
وی با بیان اینکه این بیمارستان قطب سرطان سینه است و از نقاط مختلف کشور به آن مراجعه می‌کنند،می‌گوید: آنهایی که از شهرستان می‌آیند معمولا به منزل آشنایان‌شان در تهران می‌روند برخی هم که آشنایی در تهران ندارند، به کمیته امداد برای حضور در اقامت سرا معرفی می‌شوند.
به بخش شیمی‌درمانی زنان می‌روم، یکی از زنان از ابهر می‌آید و مبتلا به سرطان سینه است گرچه به گفته خودش بیماریش تخفیف یافته و رو به بهبود است.
او در این‌باره می‌گوید: هر 3 هفته یک‌بار برای شیمی‌درمانی از ابهر به تهران می‌آیم، شب‌ها خانه اقوام هستیم، البته امکانات برای شیمی درمانی به تازگی به ابهر آمده اما پزشکم ترجیح داد که به تهران بیایم گفت اینجا شرایط درمانی بهتر است.
زنانی که تحت شیمی درمانی برای سرطان پستان قرار دارند می‌گویند که شیمی درمانی آنها رایگان بوده و مبلغی پرداخت نمی‌کنند، اما وضعیت دارو متفاوت است زیرا هزینه آن بالا است به نحوی که به گفته زن اهل ابهر، اخرین باری که دارو خریده قیمت آن با دفترچه بیمه 600 هزار تومان بوده است.
زن دیگری که یکی از اقوامش را به بیمارستان آورده تا تحت شیمی درمانی قرار گیرد، می‌گوید: هزینه پت‌اسکن 3 میلیون و 500 هزار تومان است، اما بیمه تنها یک‌بار هزینه پت‌اسکن را می‌دهد و حالا دخترعمه‌ام دوباره نیاز به این اسکن دارد اما بیمه زیربار نمی‌رود، بیماری او که سرطان تخمدان و رحم است عود کرده و باید هرچه سریع‌تر این کار را انجام دهد در حالیکه پرداخت این مبلغ برای ما سخت است و خیریه‌ها هم کمکی نمی‌کنند.
مددکار توضیح می‌دهد: ما با خیریه‌هایی مانند دهش‌پور، مهیار و... در ارتباطیم اما این خیریه‌ها معمولا به لحاظ دارویی و تشخیصی از بیماران حمایت می‌کنند اما درخصوص هزینه‌های درمانی کمکی نمی‌کنند درباره پت‌اسکن این بیمار نیزبا خیریه‌ها صحبت می‌کنیم تا تمام یا بخشی از مبلغ را بپردازد .
مادری رها شده بر تخت بیمارستان
در بخش زنان و زایمان با ثریا برخورد می‌کنم، زنی از اتباع افغانستان که یک‌سال پیش به همراه همسرش و 25 نفر دیگر به صورت غیر قانونی به ایران آمده است ابتدا ساکن شیراز بوده و بعد به تهران می‌آیند او فرزندش را به تازگی در همین بیمارستان به دنیا آورده اما به دلیل فشار خون بالا و استرس شدید همچنان در بیمارستان بستری است، این زن ازهزینه زیاد بیمارستان در هراس است و همین اضطراب باعث تشدید مشکلات او و عدم ترخیصش از بیمارستان شده است. به گفته مددکار برای او نیز قرار است از خیریه کمک گرفته شود.
در بخش مراقب‌های ویژه پیرزنی بستری است که 4 ماه است زندگی گیاهی داشته و در حالت کما به سرمی‌برد فرزندانش توان نگهداری از او را ندارند و به همین علت وی را به خانه نمی‌برند اما توان پرداخت هزینه بیمارستان را نیز ندارند، کهریزک نیز پیرزن را به دلیل داشتن خانواده نمی‌پذیرد و تنها راه برای ارجاع وی به کهریزک درخواست و اقدام فرزندان اوست که ظاهرا خانواده این کار را نیز انجام نمی‌دهند.
به گفته سلحشور این تخت نیز 4 ماه است دراشغال پیرزن بوده و به دلیل فقر فرزندان هزینه خدمات ارائه شده به بیمارستان باز نمی‌گردد.
حقیقت آن است که عدالت در سلامت تنها در شعار محقق نمی‌شود، چنانکه پرداخت هزینه‌های درمانی همچنان برای بسیاری از افراد تحت پوشش بیمه سلامت یا حتی تامین اجتماعی طاقت‌فرساست. از سوی دیگر بیمارستان‌هایی که در مناطق کم‌برخوردار یا حاشیه‌ای قرار دارند با توجه به وضعیت معیشتی مراجعه‌کنندگان‌شان و عدم توانایی آنها در پرداخت هزینه‌های درمانی نیازمند نگاهی ویژه هستند، زیرا این بیمارستان‌ها نه تنها قادر به دریافت هزینه خدمات ارائه شده نیستند بلکه باید از کمک خیریه‌ها و نهادهای غیردولتی فعال در حوزه سلامت برای مراجعان خود کمک بگیرند، بنابراین به‌جاست که وزارت بهداشت برنامه و نگاهی ویژه به این نوع بیمارستان‌ها داشته و کاستی‌ها و دغدغه‌های این نوع مراکز درمانی را درراستای ارائه هرچه بهتر خدمات درمانی به مراجعه‌کنندگان آنها مورد شناسایی قرارداده و درجهت رفع این مسائل تلاش کند.
با مددکار بیمارستان همراه می‌شوم، در اولین قدم به بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان( NICU) می‌روم، دخترکی نارس و چند روزه کمی‌برزگ‌تر از کف دست را نشانم می‌دهند، دوم اسفند به دنیا آمده از مادری معتاد و کارتن‌خواب که حاضر به پذیرش او نشده و او را ترک می‌کند، پدربزرگ و مادربرزگ هم از ماجرای تولد او باخبرند اما او را به کانون خانواده راه نداده‌اند، نوزاد دردستگاه قرار دارد و لوله‌هایی برای سم‌زدایی و رفع مشکلاتی ناشی از اعتیاد مادر و همچنین برای درمان مشکلاتی که برای دفع مدفوع داشته، به بدن نحیفش متصل است.
مددکار می‌گوید: این نوزاد پس از تایید پزشک مبنی بر اتمام دوره سم‌زدایی و به دست آوردن سلامت به بهزیستی تحویل داده می‌شود.
او با بیان اینکه برای این نوزادان معمولا هزینه‌ای پرداخت نمی‌شود زیرا خانواده‌ها آنها را ترک رها می‌کنند، ادامه می‌دهد: روز گذشته هم یک پسر با همین شرایط را تحویل بهزیستی دادیم .
دخترک بی‌خبر از فردای مبهمی که به مدد تولد از مادری معتاد و پدری نامشخص نصیبش شده در دستگاه خوابیده و شاید تنها آرزویی که بتوان برای او داشت به فرزندی گرفته شدن توسط خانواده‌ای است که او را دوست داشته و آینده‌ای روشن را برایش رقم زنند.
سلحشور می‌افزاید: ماه گذشته نیز یک دو قلوی نارس داشتیم که مادر و پدرشان اتباع بودند یک ماه و نیم در دستگاه بودند والدین‌شان گفتند از پس نگهداری آنها و هزینه بیمارستان برنمی‌آییم آنها را رها کردند و به افغانستان برگشتند.
پرداخت هزینه‌ها سنگین است
در بخش نگهداری ویژه نوزادان به سعیده برمی‌خورم، زنی 22 ساله که دومین فرزندش دردستگاه قرار دارد، فرزندانش حاصل ازدواج زود هنگام او با مردی معتاد هستند که حالا یک‌ماهی است از او خبری ندارد.
سعیده می‌گوید: هزینه بیمارستان 3 میلیون و 200 هزار تومان می‌شود اما قادر به پرداخت آن نیستم، مخارجم را مادر شوهرم می‌دهد اما این هزینه برای او هم سنگین است.
زن تحت پوشش بیمه سلامت قرار دارد و مددکار می‌گوید که بخشی از هزینه وی توسط خیریه‌ای که با بیمارستان در ارتباط است پرداخت خواهد شد، بیمارستان نیز تخفیف خواهد داد و بیمه سلامت نیز مبلغی را می‌پردازد و آنچه می‌ماند باید توسط خانواده نوزاد پرداخت شود.
در مجاورت بخش NICU اتاق مادران قرار دارد، اتاقی با چند تخت و میزغذاخوری برای زنانی که فرزندانشان برای طی فرایند درمانی در این بخش بستری هستند و باید در کنار فرزندانشان باشند.
یکی از این مادران دخترکی 17 ساله است که دوسال قبل به‌رغم میل باطنی خود مجبور به ازدواج شده و در زلزله آبان ماه به دلیل ترس و شوک ناشی از زلزله فرزند خود را زودتر از موعد به دنیا می‌آورد، نوزادی که نارس بوده و یک‌بار تحت عمل جراحی قرار می‌گیرد.
او می‌گوید: بچه‌ام نارس بود برای ادامه درمانش ناچار شدیم از کردستان به تهران بیاییم حالا 2 ماه است در این بیمارستان هستیم خودم در این اتاق هستم و شوهرم هم در نمازخانه سر می‌کند.
وی ادامه می‌دهد: وقتی از بچه‌ام آزمایش گرفتند سالم بود و فقط کم‌خونی داشت بعد بهش خون تزریق کردند، بعد از تزریق خون دچار عفونت خونی شد، دکتر بهم گفت ممکن هست دلیل عفونتش همین خون تزریق شده باشد.
درباره هزینه بیمارستان می‌پرسم، مادر جوان از هزینه‌ها سر در نمی‌آورد اما می‌داند که هزینه‌ها بالاست و گرچه تحت پوشش بیمه سلامت قرار دارد اما بازهم کمک زیادی به او نمی‌شود.
مددکار می‌گوید:سری اول که فرزندشان بستری شد حدود 2 میلیون تومان تخفیف گرفتند و از خیریه هم برایشان کمک گرفتیم، خانواده هم 500 تومان پردخت کردند اما این‌بارهنوز میزان هزینه‌ها مشخص نیست.
سلحشور خاطرنشان می‌کند: معمولا 6 تا 8 درصد هزینه بیماران توسط خودشان پرداخت می‌شود و مابقی را بیمه می‌پردازد اما این پرداخت بسیار دیر انجام می‌شود.
حمایت کم بیمه از بیماران
وی با بیان اینکه این بیمارستان قطب سرطان سینه است و از نقاط مختلف کشور به آن مراجعه می‌کنند،می‌گوید: آنهایی که از شهرستان می‌آیند معمولا به منزل آشنایان‌شان در تهران می‌روند برخی هم که آشنایی در تهران ندارند، به کمیته امداد برای حضور در اقامت سرا معرفی می‌شوند.
به بخش شیمی‌درمانی زنان می‌روم، یکی از زنان از ابهر می‌آید و مبتلا به سرطان سینه است گرچه به گفته خودش بیماریش تخفیف یافته و رو به بهبود است.
او در این‌باره می‌گوید: هر 3 هفته یک‌بار برای شیمی‌درمانی از ابهر به تهران می‌آیم، شب‌ها خانه اقوام هستیم، البته امکانات برای شیمی درمانی به تازگی به ابهر آمده اما پزشکم ترجیح داد که به تهران بیایم گفت اینجا شرایط درمانی بهتر است.
زنانی که تحت شیمی درمانی برای سرطان پستان قرار دارند می‌گویند که شیمی درمانی آنها رایگان بوده و مبلغی پرداخت نمی‌کنند، اما وضعیت دارو متفاوت است زیرا هزینه آن بالا است به نحوی که به گفته زن اهل ابهر، اخرین باری که دارو خریده قیمت آن با دفترچه بیمه 600 هزار تومان بوده است.
زن دیگری که یکی از اقوامش را به بیمارستان آورده تا تحت شیمی درمانی قرار گیرد، می‌گوید: هزینه پت‌اسکن 3 میلیون و 500 هزار تومان است، اما بیمه تنها یک‌بار هزینه پت‌اسکن را می‌دهد و حالا دخترعمه‌ام دوباره نیاز به این اسکن دارد اما بیمه زیربار نمی‌رود، بیماری او که سرطان تخمدان و رحم است عود کرده و باید هرچه سریع‌تر این کار را انجام دهد در حالیکه پرداخت این مبلغ برای ما سخت است و خیریه‌ها هم کمکی نمی‌کنند.
مددکار توضیح می‌دهد: ما با خیریه‌هایی مانند دهش‌پور، مهیار و... در ارتباطیم اما این خیریه‌ها معمولا به لحاظ دارویی و تشخیصی از بیماران حمایت می‌کنند اما درخصوص هزینه‌های درمانی کمکی نمی‌کنند درباره پت‌اسکن این بیمار نیزبا خیریه‌ها صحبت می‌کنیم تا تمام یا بخشی از مبلغ را بپردازد .
مادری رها شده بر تخت بیمارستان
در بخش زنان و زایمان با ثریا برخورد می‌کنم، زنی از اتباع افغانستان که یک‌سال پیش به همراه همسرش و 25 نفر دیگر به صورت غیر قانونی به ایران آمده است ابتدا ساکن شیراز بوده و بعد به تهران می‌آیند او فرزندش را به تازگی در همین بیمارستان به دنیا آورده اما به دلیل فشار خون بالا و استرس شدید همچنان در بیمارستان بستری است، این زن ازهزینه زیاد بیمارستان در هراس است و همین اضطراب باعث تشدید مشکلات او و عدم ترخیصش از بیمارستان شده است. به گفته مددکار برای او نیز قرار است از خیریه کمک گرفته شود.
در بخش مراقب‌های ویژه پیرزنی بستری است که 4 ماه است زندگی گیاهی داشته و در حالت کما به سرمی‌برد فرزندانش توان نگهداری از او را ندارند و به همین علت وی را به خانه نمی‌برند اما توان پرداخت هزینه بیمارستان را نیز ندارند، کهریزک نیز پیرزن را به دلیل داشتن خانواده نمی‌پذیرد و تنها راه برای ارجاع وی به کهریزک درخواست و اقدام فرزندان اوست که ظاهرا خانواده این کار را نیز انجام نمی‌دهند.
به گفته سلحشور این تخت نیز 4 ماه است دراشغال پیرزن بوده و به دلیل فقر فرزندان هزینه خدمات ارائه شده به بیمارستان باز نمی‌گردد.
حقیقت آن است که عدالت در سلامت تنها در شعار محقق نمی‌شود، چنانکه پرداخت هزینه‌های درمانی همچنان برای بسیاری از افراد تحت پوشش بیمه سلامت یا حتی تامین اجتماعی طاقت‌فرساست. از سوی دیگر بیمارستان‌هایی که در مناطق کم‌برخوردار یا حاشیه‌ای قرار دارند با توجه به وضعیت معیشتی مراجعه‌کنندگان‌شان و عدم توانایی آنها در پرداخت هزینه‌های درمانی نیازمند نگاهی ویژه هستند، زیرا این بیمارستان‌ها نه تنها قادر به دریافت هزینه خدمات ارائه شده نیستند بلکه باید از کمک خیریه‌ها و نهادهای غیردولتی فعال در حوزه سلامت برای مراجعان خود کمک بگیرند، بنابراین به‌جاست که وزارت بهداشت برنامه و نگاهی ویژه به این نوع بیمارستان‌ها داشته و کاستی‌ها و دغدغه‌های این نوع مراکز درمانی را درراستای ارائه هرچه بهتر خدمات درمانی به مراجعه‌کنندگان آنها مورد شناسایی قرارداده و درجهت رفع این مسائل تلاش کند.
نظر شما