معاون بیمارستان روانپزشکی رازی با اشاره به این که در همه جای جهان ارتباط مستقیمی بین تخت های روانپزشکی و تعداد زندانیان وجود دارد، گفت: بخش عمده ای از افراد ولگرد و بی خانمان و کارتن خواب همین بیماران روانی هستند که از خدمات درمانی محروم مانده اند.
دکتر فربد فدایی در گفتگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری سلامت اظهار داشت: در همه جای جهان ارتباط مستقیمی بین تخت های روانپزشکی و تعداد زندانیان وجود دارد.
وی ادامه داد: نه این که بیماران روانی محتاج به بستری انسان های خطرناکی هستند بلکه مسئله این است که وقتی تخت کافی روانپزشکی وجود نداشته باشد آنها در کوچه و خیابان سرگردانند و برای گذران زندگی خودشان امکان دارد که مرتکب جرائم کوچکی شوند، برای نمونه بدون هماهنگی و کسب اجازه از صاحب خانه اش داخل انباری می خوابد و یا به دلیل سرما و نداشتن جایی داخل ماشین می خوابد و یا از برای گرسنه نماندن ازجایی دزدی می کند.
وی تأکید کرد: بنابراین آنها وارد سیستم کیفری می شوند و هر کجا که تعداد تخت های روانپزشکی به تعداد کافی باشد تعداد زندانیان هم کمتر خواهد بود.
عضو هیأت مدیره انجمن روانپزشکان ایران اضافه کرد: در ایالات متحده امریکا نه به دلایل انسان دوستانه بلکه به دلایل اقتصادی بیمارستان های بزرگ روانی را تعطیل کردند و بیماران را به جامعه فرستادند به ناگهان تعداد زندانیان بالاتر رفت بنابراین باید مراقب باشیم که در ایران چنین اتفاقی رخ ندهد و بخش عمده ای از افراد ولگرد و بی خانمان و کارتن خواب همین بیماران روانی هستند که از خدمات درمانی محروم مانده اند.
وی گفت: در کشور ما بیمارستان های روانی از نظر تعداد بیماران نیز اشباع هستند و معضل زمانی بیشتر می شود که بدانیم برخی از بیماران از طرف قوه قضائیه ارجاع شده اند.
وی ادامه داد: بیمار روانی که تحت تاثیر عوامل روانشناختی مرتکب جرمی شده هر بیمارهمراه با دو مأمور است؛گاهی ازاوقات به دستورمقام قضایی این بیماران دستبند یا پابند دارند؛ حال وقتی بخشی دارای 40 نفر ظرفیت است اما با 50 بیمار مواجه شود که از میان آنها 10 نفر از طرف قوه قضائیه آمده اند و 20 نفر هم مأمور محافظ در بخش قرار دارد موجب نارضایتی بسیاری از بیماران و خانواده ها می شود و حتی آن محیط را غیر بهداشتی می دانند و البته حق هم دارند.
این روانپزشک اظهار داشت: به طور کلی وظیفه و مسئولیت تخت های روانپزشکی در همه جای جهان با دولت و بخش عمومی خدمات است زیرا اکثریت بیماران نیازمند بستری از نظر توانمندی های اجتماعی، اقتصادی و تهدیدی عقب مانده اند و توان اقتصادی و مالی آنها کم است و یا نمی دانند و یا این که قبول ندارند که بیمار هستند.
فدایی همچنین افزود: بنابراین کوششی برای درمان نمی کنند و وظیفه مراقبت از این بیماران بر عهده والدینی است که خودشان عمومأ فرسوده و ضعیف هستند، در چنین صورتی دولت باید آن را به گردن بگیرد و هنوز هم در کشور بیمارستان های روانپزشکی نیز ساخته شود.
وی خاطرنشان کرد: بنابراین یکی از قدم های مهم این است که بیمارستان روانی ویژه مجرمان هر چه زودتر به مرحله فعالیت در بیاید. ما هنوز برای بیمارانی که در زیرزمین ها نگهداری می شوند و در پارک ها و گوشه ترمینال ها سرگرم هستند جای مناسبی برای بستری نداریم بنابراین توجه به این امر هم باید جزء اولویت های وزارت بهداشت باشد.
کد خبرنگار: 410100
نظر شما