خبرگزاری سلامت: یکی از مسائلی که در پایتخت و سایر شهرهای ایران شاهد آن هستیم فرهنگ رانندگی است و این امر در پایتخت به دلیل کثرت جمعیت بیشتر به چشم می‌خورد. اگر فردی مدتی خارج از ایران زندگی کند و بعد از برهه‌ای از زمان برگردد نحوه رانندگی رانندگان را مورد توجه قرار می‌دهد، افراد کشورهای دیگر هم همین طور، نخستین تلقی از نحوه رفتار ایرانیان مسئله رانندگی است که به صورت نابهنجار و نامناسب می باشد.
متأسفانه بسیاری از خلاف ها و جرائم رانندگی را افرادی مرتکب می شوند که تحت تأثیر مواد محرک یا الکل به طور طبیعی دیگر متوجه محیط اطراف خود نیستند و با سرعت های دیوانه وار حرکت می کنند و به طور قطع مشکلات بسیاری را برای خود و دیگران فراهم می نمایند.نباید فراموش کرد که تصادفات یکی از عوامل اصلی مرگ و میر در کشورهای جهان به شمار می رود. عده ای هنگام رانندگی به اندازه ای عجله دارند که بدون در نظر گرفتن مخاطرات جدی سرعت غیرمجاز تا جایی که می توانند گاز می دهند و یادشان می رود که دیر رسیدن بهتر از هرگز نرسیدن است.
متأسفانه قواعد اجتماعی در ذهن بسیاری از رانندگان ما جایگزین نشده و این مسأله که مخاطرات زیادی را از نظر مالی، صدمات جسمانی بر زندگی انسان ها به وجود می آورد. باید از بدو آموزش کودکان در مدرسه به آنها آموخته شود و گذشته از آن در صورت ضرورت جریمه های سنگین تری برای رانندگان خلافکار در نظر گرفته و اعمال شود.
دکتر فربد فدائی، متخصص اعصاب و روان می گوید: به نظر می رسد مردم ایران که از نظر اجتماعی بسیار مودب ومهربان هستند زمانی که پشت اتومبیل قرار می گیرند گویا ارتباط آنها با دیگران قطع می شود و با پیوند زدن قدرت اتومبیل به خود، مسائل و مشکلات روانی خود را در نوع رانندگی بروز می دهند.
برای نمونه یک فرد پرخاشگر و یا به علتی خودش را تحت فشار احساس می کند و بر این باور است که کسی به داد او نمی رسد به محض مواجه شدن با کوچک ترین مشکل در رانندگی و یا وجود مانعی در جلوی آن شروع به بوق زدن می کند.
عدم رعایت قوانین رانندگی نقطه دیگری است که نشان می دهد برخی از اوقات مسائل اخلاقی در ذهن برخی از رانندگان نهادینه نشده است، نظر به این که چنین افرادی ترس از مجازات ندارند تمامی رفتارهای نا به هنجار،عبور از چراغ قرمز و ... را انجام می دهند.
ورود اتومبیل در ایران بر حسب ضرورت اجتماعی نبود
در کشورهای غربی ورود اتومبیل به عرصه زندگی ناشی از نیاز است، یعنی جامعه ای که در آنجا سرعت اهمیت داشت تا مردم به موقع به محل کار خود برسند و پزشک به سرعت بیمارش را بیند و... بنابراین از قوانین و قواعدشان به خوبی حافظت کردند و آنها را انجام دادند. این در حالی است که در ایران ورود اتومبیل بر حسب ضرورت اجتماعی نبود؛ ابتدا به عنوان یک وسیله تفریحی و بعد هم برای وسیله ای به عنوان چشم و هم چشمی و فخرفروشی مورد استفاده قرار گرفت. بنابراین رانندگان نیازی هم به رعایت قوانین رانندگی نمی بینند و میان رانندگان تهرانی هیچ وقت نمی توان از رفتار بعدی راننده جلویی مطمئن بود، زیرا امکان دارد یک مرتبه به چپ و راست بپیچد و در وسط خیابان بایستد که مسافری را پیاده یا سوار کند.
برخی از این افراد که به رعایت اصول و قوانین رانندگی متعهد نیستند دچار مشکلات شخصیتی هستند برای نمونه راننده ای که بدون توجه به امنیت خود ؛ خانواده و مسافران با سرعت بسیار زیاد در یک مسیر خلاف رانندگی می کند؛ امکان دارد یکی از نشانه های شخصیت ضداجتماعی در او باشد برخی از افراد هم به علت بیماری دو قطبی که درمان نشده است رانندگی بدون احتیاط انجام دهند زیرا از سرعت خوششان می آید و احساس می کنند قادرند اتومبیل را در هر شرایطی کنترل کنند در حالی که چنین چیزی ممکن نیست.
رانندگان پرخطر باید توسط اداره راهنمایی و رانندگی شناسایی شوند و مانع رانندگی آنها شوند، این افراد به طور حتم برای بررسی روانی به روانپزشک معرفی شوند زیرا این قبیل رانندگی می تواند نشانه ای از وجود یک اختلال شخصیت بیماری روانی در این افراد باشد که بهتر است درمان شوند و خیلی خوب است که قبل از دادن گواهینامه به افراد ابتدا مورد بررسی های روانپزشک قرار بگیرند.
کد خبرنگار: 410100
نظر شما