کد خبر: اختلال-کنش‌پریشی-چیست؟-به-کندی-حرکتی
۲۷ اردیبهشت ۱۳۹۷، ۹:۰۵
دکتر غلامرضا زمانی در گفت‌وگو با طبنا(خبرگزاری سلامت )،درباره دیس پراکسیا یا کنش‌پریشی گفت: این اختلال در واقع اختلالی در تکامل عملکرد مغز است که موجب می‌شود عملکرد مغز درابعاد شناختی یا  حرکتی و به‌ویژه در فعالیت هایی که نیاز به هماهنگی بین دو نیمکره مغز وجود دارد، دچار اختلال شود. وی با بیان اینکه در این اختلال، عملکرد فیزیکی، شناختی و ذهنی یا عملکرد هوشی فرد تحت تاثیر قرار می‌گیرد، ادامه داد: در بعد فیزیکی این افراد قادر به انجام کارهایی مانند بستن دکمه، گرفتن مداد یا توپ نبوده و عملکرد ذهنی آنها مانند صحبت کردن،سرعت عمل در واکنش به یک سوال و واکنش وی به مسائل محیطی  با تاخیر و کندی روبه می‌شود، لذا این افراد کند، تنبل و شلخته به نظر می‌رسند که این موضوع کاملا جنبه فیزیکی دارد. این فوق تخصص مغز و اعصاب کودکان با اشاره به اینکه معمولا این کودکان گوشه‌گیر و افسرده می‌شوند، توضیح داد: این کودکان به علت واکنش کندشان در پاسخ دادن به سوالات یا در بازی‌های جمعی معمولا مورد قضاوت خوبی قرار نمی‌گیرند و حتی ممکن است گروه همسالان آنها را نپذیرد. مثلا اگر معلم از آنها سوالی بپرسد با اینکه پاسخ را می‌دانند اما نمی‌توانند کلمات را به راحتی کنار هم قرار دهند و ممکن است اینگونه برداشت شوند که پاسخ را نمی‌دانند لذا قضاوت‌ها درباره آنها غالبا نادرست است. وی  با تاکید براینکه این کودکان دچار افت تحصیلی، منزوی شدن از محیط‌های اجتماعی شده  و مورد  کم‌توجهی و قضاوت‌های نامناسب قرار می‌گیرند، افزود: به همین دلیل است که معمولا این کودکان از محیط‌های جدید گریزان بوده و  مشکلات روحی و روانی هم به بیماری آنها اضافه می‌شود. زمانی با بیان اینکه حدود 6 تا 10 درصد کودکان در جوامع مختلف ممکن است با اختلال دیس‌پراکسیا مواجه باشند، اظهار کرد:  این بیماری دو بعد حرکتی و شناختی دارد، که باعث می‌شود فرد نتواند بنویسد،‌بخواند یا درارتباط‌ کلامی و ریاضی دچار مشکل می‌شود. وی با اشاره به اینکه این بیماری در میان پسران شایع‌تر از دختران است، اضافه کرد: این بیماری در کودکانی که نارس به دنیا می‌آیند بیشتر مشاهده می‌شود، اما این بیماری می‌تواند علت ژنتیکی نیز داشته باشد این در حالی است که هنوز ژن خاصی را برای ابتلا به این بیماری شناسایی نکرده‌اند. این استاد دانشگاه با تاکید براینکه معمولا این بیماری توسط والدین یا معلم کشف می‌شود، خاطرنشان کرد: اقدامات توانبخشی به معنای کاردرمانی جسمی و ذهنی ، گفتاردرمانی و روانشناسی بالینی،‌همچنین استفاده از بازی‌های فردی مناسب و سپس بازی‌های جمعی برای ارتقا مهارت‌های مختلف آنها  می‌تواند به این کودکان کمک کند یعنی با استفاده از تکنیک‌های توانمندسازی فردی می‌توانیم آنها را به موقعیت‌های اجتماعی‌تر هدایت کنیم. وی تصریح کرد: ‌شناسایی و درمان به موقع این بیماری از سرخوردگی، گوشه‌گیرشدن، انگ خوردن، اضطراب و شکست در تحصیل این کودکان جلوگیری کرده و زمینه لازم برای طی مراحل تحصیلی و ارتقا کیفت زندگی آنها را فراهم می‌کند.  

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha