به گزارش طبنا(خبرگزاری سلامت)، این اختلالات روانی ممكن است از خفیفترین شكل آن مثلا یک نوع افسردگی خیلی ساده و جزئی و گذرا یا از نوع حالتهای خیلی شدید، پیشرفته، طولانی و عود كننده باشد. این گروه از بیماریهای روانی ممكن است با علت شناخته شده و معلوم مانند افسردگیهای شدید به دنبال از دست دادن عزیزان یا اتفاقات ناگوار و یا ورشكستگیهای مالی عارض شود.
در دوره افسردگی، علائم كاهش فعالیتهای روانی جسمی مشاهده میشود و شدت و ضعف این علائم با خفیف بودن یا شدید بودن بیماری فرق میكند. در بیماران با كاهش خـلق یا خلق افسرده، كلیه تظاهرات جسمی روانی فرد كاهش مییابد.
عدم احساس لذت، كاهش انگیزه، احساس بیمقداری، غمگینی، پوچی و بیارزشی مشاهده میشود. حدودا در دو سوم این بیماران افكار و تمایلات خودكشی دیده میشود و متاسفانه حدود 10 تا 15 درصد افراد در اقدام به خودكشی موفق بوده و به زندگی خود خاتمه میدهند.
اصولا خـُلق در افراد سالم در حالت معمول و طبیعی قابل كنترل توسط خود فرد است ولی چنانچه خُـلق توسط شخص غیرقابل كنترل باشد تغییر خلق عارض میشود. اگر خلق بالاتر از حد متعادل برود حالت سرخوشی و اگر از حد متعادل پایینتر بیاید افسردگی عارض میشود. پس شخص عادی قادر به كنترل عواطف خود است ولی فرد بیمار، اختیار و كنترل بر عواطف خود ندارد.
البته ممكن است علائمیكه در افزایش خلق یعنی حالات سرخوشی و علائمیكه در كاهش خلق یا افسردگی ذكر شد در یک فرد، در ادوار مختلف زندگی مشاهده شود كه البته این دو گروه، علائم هم زمان نیست. ممكن است هر تعداد از علائم در دورهای ویژه، در فرد ظاهر شود یعنی تعدادی از علائم مربوط به بالا بودن خـُلق در حالت سرخوشی و گروهی از علائم مربوط به پایین بودن خلق یا حالت افسردگی در فرد مشاهده شود.
نظر شما