آب مروارید قابل درمان است/ سیگار، بیماری قند و تماس زیاد با نور خورشید عامل ایجاد آب مروارید

به گزارش طبنا(خبرگزاری سلامت)، عدسی ساختمان شفاف و بدون رگ با قطر حدود 9 میلی متر و ضخامت 4 میلی متر است كه در قسمت میانی كره چشم قرار گرفته و باعث تمركز نور بر روی شبكیه می‌شود. شبكیه لایه حساس به نور در چشم است كه پیام‌های بینایی را دریافت می‌كند. در یك چشم طبیعی نور از عدسی عبور كرده و روی شبكیه متمركز می‌شود. برای  ایجاد یك تصویر دقیق، عدسی باید شفاف باشد. بیماری چشمی آب مروارید در بیشتر موارد در زمانی که باعث اختلال در بینایی شده باشد با جراحی ظریفی برطرف می‌شود. براساس این گزارش؛ در مراحل اولیه كه تنها بخش كوچكی از عدسی كدر شده است شاید آب مروارید مشكلی ایجاد نكند اما در بیشتر مواقع این روند ادامه می‌یابد و بخش بزرگی از عدسی كدر می‌شود و بینایی را مختل می‌سازد. سرعت پیشرفت آب مروارید در بین افراد مختلف متفاوت است. آب مروارید ناشی از افزایش سن به تدریج و طی چند سال پیشرفت می‌کند. آب مروارید در افراد جوان و افراد دیابتی ممكن است به سرعت و طی چند ماه پیشرفت کند ولی سرعت پیشرفت آب مروارید در هر فرد را نمی‌توان دقیقا پیشگویی كرد. این گزارش می افزاید؛ آب مروارید از چشمی به چشم دیگر سرایت نمی‌كند اگرچه افراد زیادی مبتلا به آب مروارید در هر دو چشم هستند، ولی همیشه سرعت پیشرفت بیماری در دو چشم یكسان نیست. مطالب زیادی در مورد آب مروراید ناشی از سن روشن شده است، اما هنوز هیچ علت قطعی برای آن مشخص نشده است. دانشمندان علل متعددی از جمله سیگار كشیدن، بیماری قند و تماس زیاد با نور خورشید را برای ابتلا به آن ذكر می‌كنند. روش‌های درمان براساس این گزارش؛ در گذشته جراح چشم عدسی را وقتی کاملا کدر شده بود از چشم خارج می‌کرد و دید را با عینک اصلاح می‌شد. اما امروزه متخصصان می‌گویند بهتر است قبل از اینکه عدسی کاملا سفت شود عمل جراحی انجام گیرد. در روشی جدیدتر موسوم به اکسترنال از لنزی که از جنس کریستال و گونه‌ای پلاستیک است استفاده می‌شود و هنوز نیز کاربرد دارد. در این روش لنز مصنوعی جایگزین عدسی چشم می‌شود. بر این اساس؛ تازه‌ترین روش درمان آب مروارید عمل فیکو است. این روش هم برمبنای جایگزینی لنز به جای عدسی است، اما لنز مورد نیاز از جنس پلاستیک شفاف و قابل انعطاف یا به اصطلاح تاشو است که آن را توسط ابزار ویژه‌ای لوله کرده و از سوراخی در قرنیه به اندازه ۳ میلیمتر وارد کپسول عدسی قبلی که اکنون از چشم خارج شده‌است می‌کنند و لنز درون کپسول باز می‌شود و به حالت مطلوب درمی‌آید.