به گزارش طبنا(خبرگزاری سلامت)، سامان یوسفوند راهکار حل بحران آب را کاملا اجتماعی دانست و اظهار کرد: مساله اقلیمی و زیستی آب به دلیل حذف نگاه اجتماعی به مقوله ای سیاسی و فنی تبدیل شده است و پیامدهای ناگواری از جمله تولید خشونت، کینه توزی، ظهور و بروز درگیریهای منطقه ای و به خطر انداختن معیشت برای آحاد جامعه در پی دارد.
وی با تاکید بر عزم و مشارکت همگانی از طریق اصلاح الگوی سبک زندگی و رفتاری برای حل بحران آب، افزود: آب یعنی زندگی، و زندگی در حیات اجتماعی جریان دارد بنابراین لازم است تا فهم مجددی نسبت به جمله «آب مایه حیات است» از طریق بازنگری سیاستگذاریهای خرد و اصلاح سبک زندگی حاصل شود.
یوسف وند یادآور شد: بحران کم آبی مساله جدیدی برای کشور ما نیست بلکه واقعیت آشکاری است که طبیعت هم تصویری از آن را نشان میدهد و متاسفانه جامعه انسانی به آن توجه لازم را نداشته است.
ایران جزو سه کشور آسیب پذیر در مخاطرات طبیعی
وی با بیان اینکه ایران جزو سه کشور آسیب پذیر در مخاطرات طبیعی در دنیا به شمار میآید، افزود: در چند دهه گذشته، پژوهش اجتماعی یا کتابی در زمینه مدیریت مصرف بهینه آب دیده نمیشود. این امر نشان میدهد که مطالعات از حوزه اجتماعی به دنبال مسائل دیگری رفته و میتوان گفت که جامعه ما گذار ناموفقی در تحلیل مسائل اجتماع داشته است.
جامعه شناس توسعه اجتماعی تصریح کرد: یکی از پیامدهای اسفناک بحران آب این است که این مساله، ادبیات سیاسی پیدا کرده است؛ در واقع زمانی که مساله اجتماعی به عنوان واقعیت اجتماعی پذیرفته نشود، به جای توجه در جامعه تنها در حوزههای فنی و مهندسی به آن پرداخته میشود و بعد از آنکه با بحران مواجه شد به مساله سیاسی تبدیل میشود و امنیت ملی یک جامعه را تهدید میکند.
گریز شهروندان از مسئولیت اجتماعی آب
وی به نقش شهروندان در حل بحران کم آبی اشاره کرد و افزود: شهروندان به این مساله توجه کافی ندارند که برای داشتن یک زندگی سالم و پایدار برای خود و آیندگان باید به میزانی از منابع استفاده کنند که حق خود و دیگران را تضییع نکنند.
این پژوهشگر اجتماعی تصریح کرد: هدر روی آب زیاد است و از بعد تحلیل اجتماعی میتوان گفت، در پذیرش مسئولیت نسبت به مدیریت مصرف بهینه آب کار آمد نبوده ایم و به نوعی گریز شهروندان از مسئولیت اجتماعی در این زمینه وجود دارد.
یوسف وند گفت: مردم عادتهای ذهنی دارند که براساس آن، سعی میکنند اقدامات خود را کوچک شمارند یا به دیگران محول کنند، مسئولیت پذیری کمرنگ است، دچار بی تفاوتی اجتماعی در برخی زمینهها هستند و با بی اهمیت انگاشتن و کوچک شمردن اقدامات خرد زندگی از تاثیرات بلندمدت و عمیق آنها غفلت میکنند.
این جامعه شناس اظهار کرد: شهروندان جامعه به آگاهی و حساسیت موضوع آب پی برده اند اما در مرحله عمل، پایبند اصول و قواعد مصرف بهینه نیستند و در جهت رفع این مساله، گام موثری برداشته نمیشود.
گره مساله آب با عزم همگانی باز میشود
وی تصریح کرد: دولتمردان و سیاستگذاران کلان در این زمینه مسئولیت مطلق ندارند و بخش بزرگی از مساله آب، اجتماعی است که گره آن با مشارکت و عزم همگانی باز میشود.
یوسف وند خاطرنشان کرد: آب به عنوان منبع کمیاب تلقی شده است و زمانی که منبعی کمیاب شود، ارزشمند میشود و محدود بودن آن میتواند به افرادی که دسترسی به آن منبع دارند، اعتبار بدهد و از اینرو زمینه درگیری و نزاع را فراهم میکند؛ آنگونه که در مساله آب، مشکلاتی میان استانهای مختلف ایجاد شده است.
اصلاح سبک زندگی با رویکرد توسعه پایدار
وی تصریح کرد: حساسیت آب به گونه ای است که بی توجهی به این موضوع سلامت، محیط زیست و بقای بشر را تهدید میکند و زندگی اجتماعی را هم به مخاطره میاندازد بنابراین به نظر میرسد که از طریق توانمندسازی شهروندان با رویکرد توسعه پایدار در حوزه مصرف آب این مشکل به دست تک تک آحاد جامعه قابل حل باشد.
یوسف وند گفت: بحران کم آبی واقعیت است و برای مقابله با مشکلات پیش رو، باید سبک زندگی کنونی که مصرف بیشتر نوعی ارزش اجتماعی است، اصلاح و بازنگری شود و الگوی مصرف بویژه در مورد منابع محدود، توجه به توسعه پایدار باشد.
جامعه شناس توسعه اجتماعی یادآور شد: جوامع زمانی که میخواهند به تحول و توسعه ناب دست یابند و در پی داشتن زندگی باکیفیت و رضایت بالاتر هستند، دوران بحرانی را تجربه میکنند و میتوان گفت که توسعه، نتیجه تولید بحرانهای قبلی و فرصتی برای بازنگری در سیاستهای کلان و خرد جامعه است.
وی اضافه کرد: اکنون فرصت گفت و گو درباره مساله آب در جامعه فراهم شده است و این مساله نشانه خوبی برای حل آن است و در صورتی که به آن پرداخته نشود، تشدید بحران آب، مخاطرات بسیاری را به همراه دارد.(ایرنا)
نظر شما