نماینده مجلس شورای اسلامی با تاکید بر این که جامعه پرستاری، جامعه فرهیخته‌ای است، اذعان داشت:مسؤلین نظام پرستاری برنامه‌های مورد نظر خود را برای ارتقای پرستاری به شکل کارشناسی‌شده تدوین نمایند.
در هفته‌های اخیر، متاسفانه شاهد نامه‌نگاری و طرح انتقاداتی از سوی سازمان «نظام پرستاری» در مورد طرح تحول سلامت و درگیری‌های لفظی با معاونت پرستاری وزارت بهداشت بودیم که کام جامعه پزشکی و پرستاری را تلخ کرد. برای ارزیابی این مسئله، اول باید دید که ادعاهای این دو گروه چیست؟ البته واضح است که هر دو طرف برای ارتقای پرستاری درحال تلاش هستند. نظام پرستاری یک نهاد صنفی است و قاعدتا باید به دنبال دفاع از حقوق پرستاران باشد و از سوی دیگر رسالت معاونت پرستاری هم در قالب ارتقای خدمات پرستاری و رفاه بیماران تعریف شده و باید ترتیبی بدهد که بیماران آسایش بیشتری داشته باشند. کار هر دوی این گروه‌ها درست و ارزشمند است و لازم است که هر دو نهاد، ماموریت‌های یکدیگر را پذیرفته و با هم در تعامل و ارتباط باشند. در کنار توصیه به عزیزانمان در وزارت بهداشت، به خصوص با عنایت به اینکه سازمان نظام پرستاری هنوز یک نهال نوپاست و دوستان ما در این سازمان، اولین تجربه‌های اداره این نهاد صنفی را پشت سر می‌گذراند، با سعه‌صدر بیشتری با انتقادات وارده برخورد کنند، اما نمی‌توانم منکر این شوم در گفتمانی که به اتفاقات و دلخوری‌های اخیر منجر شد، سازمان نظام پرستاری ادبیات مناسبی را به کار نبرد و پس از طرح برخی موضوعات، به دنبال شنیدن جواب و پذیرش منطقی آن نماند و این مسئله عاملی برای مشکلات بعدی شد. کسانی‌که وارد کارهای صنفی پرستاری می‌شوند، باید این را بپذیرند که اگر مسئله‌ای را طرح کردند و متعاقب آن پاسخی شنیدند، این پاسخ را در محک منطق قرار دهند و مشکلی به مشکلات قبلی اضافه نکنند. به عنوان مثال اگر ما در بحث پرداخت به بعضی از پزشکان مشکل داریم، این دلیل نمی‌شود که برابر وزارت بهداشت این‌طور استدلال کنیم که پرداخت‌هایی مشابه برای ما هم انجام شود تا ما سکوت کنیم. این پسندیده یک قشر فرهیخته نیست.
خوشبختانه جامعه پرستاری، جامعه فرهیخته‌ای است و قرار نیست اگر کسی به نمایندگی از این جامعه بخواهد دیگر اعضا را به عقب‌گرد سوق بدهد، بقیه سکوت کنند. بدیهی است اگر ما مسئله‌ای را رسانه‌ای کردیم، اگر نامه‌های سرگشاده نوشتیم و فضای مجازی را محملی برای طرح انتقادات خود قرار دادیم، به این معنی است که اراده‌ای برای حل مسئله نداشته و فقط قرار است که خودمان را مطرح کنیم. ضمن اینکه توجه داشته باشیم همان‌قدر که مطالبه‌گری حق مسلم مردم و نمایندگان آنها در نهادهای صنفی است، چنانچه آمیخته با سیاه‌نمایی شد، باعث ناامیدی قشر جوان و به‌خصوص دانشجویان می‌شود.
با این وصف تنها راه حل این مشکل و عبور از این گردنه، بازگشت به کار سیستماتیک است؛ تاریخ گواهی می‌دهد که هیچ‌کدام از دستاوردهای گذشته جامعه پرستاری از جمله تصویب خود سازمان نظام پرستاری در مجلس، شناسایی پرستاری به عنوان یکی از مشاغل سخت و زیان‌آور در قانون، پرداخت حق سختی کار به پرستاران، تاسیس مقطع فوق‌لیسانس و دکترا برای پرستاری و... از راه فعالیت‌های مخرب رسانه‌ای و شبکه‌های اجتماعی به دست نیامده‌اند بلکه از طریق برقراری ارتباط و تعاملات سازنده بوده است. این نکته را هم نباید از یاد ببریم که بیشتر پزشکان، طرفدار پرستاران هستند. در اکثرا خانواده های پزشکان یک نفر (مادر، خواهر و یا همسر) جزو جامعه پرستاری است. در چنین فضایی که امکان تفکیک بین پزشکان و پرستاران وجود ندارد و منافع این دو قشر درهم تنیده شده است، برخی از عزیزان خواستار صف‌بندی پرستاران در مقابل پزشکان شده‌اند و لذا من به‌عنوان یکی از اعضای جامعه پرستاری، رفتار قبلی دوستانمان را در نظام پرستاری را به‌هیچ وجه سازنده و قابل دفاع نمی‌دانم.
در پایان پیشنهاد می‌کنم در گام اول مسئولین نظام پرستاری برنامه‌های مورد نظر خود را برای ارتقای پرستاری به شکل کارشناسی‌شده تدوین نمایند و در گام بعدی هم تعدادی (مثلا ۵ نفر) از اساتید پرستاری و کارشناسان مورد قبول خود را معرفی کنند. از سوی دیگر معاونت پرستاری هم به همان تعداد از افراد مورد وثوق خود و جامعه پرستاری را معرفی کند تا پیشنهادات و برنامه‌های ارائه شده را مورد بررسی دقیق قرار دهند. پس از انجام این فرایند، بنده به عنوان یکی از نمایندگان ملت متعهد می‌شوم که اجرایی شدن برنامه نهایی را پیگیری و دنبال کنم. در این روش هیچ نهاد و فردی صدمه نمی‌بیند. لازم است که در تمام مدت انجام فرایند، طرفین تعهد کنند که خود و ارگان‌های تحت پوشش خود را از اظهارنظرهای تنش‌آفرین در رسانه‌ها برحذر دارند.
نماینده مجلس شورای اسلامی و استاد دانشگاه
نظر شما