مدیر گروه سلامت روان دانشگاه تهران متذکر شد: نسل جدید علاوه بر تلویزیون به رسانه‌های دیگر نیز خو کرده‌اند و اگر این چسبندگی روانی بیش از حد و حالت اعتیاد به رسانه باشد، عواقب و مشکلات غیرقابل جبرانی به بار می‌آورد.
دکتر خضرایی مدیر گروه سلامت روان دانشگاه تهران، در گفتگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری سلامت اذعان داشت: تلویزیون نقش بسیار مهمی در زندگی تمام افراد به ویژه کودکان و نوجوانان دارد. کودکان بعد از دو سالگی نسبت به این وسیله دیجیتال شناخت پیدا می‌کنند و به مرور ارتباط بیشتری با آن برقرار می‌کنند.
خضرایی یادآور شد: گاهی اوقات حتی به تلویزیون می‌چسبند که یک واکنش روانی و نشان دهنده وابستگی شدید به آن است. در برخی سنین در دوران کودکی، تلویزیون جای خانواده را و حتی آموزگار را می‌گیرد و دنیای کودک را به اشغال درمی‌آورد و تاثیر جادویی و شگرف بر وی دارد. این تاثیرات هم از لحاظ جسمی و هم از جنبه روانی قابل بررسی است.
وی افزود: کارکردها و تاثیرات روانی تلویزیون مثبت و منفی و در کوتاه مدت، میات مدت و دراز مدت قابل مشاهذه است. آگاهی بخشی و اطلاع رسانی و افزایش دایره لغات کودک از جمله آثار مثبت تلویزیون است؛ ضمن این که تخیل کودک نیز گسترش می‌یابد. از سوی دیگر، تلویزیون می‌تواند تاثیرات مخرب بر ذهن و روان کودک برجای بگذارد؛ ایجاد ترس و حشت، افزایش خشونت و اعمال حرکات خشن از جمله آن است.
خضرایی با اشاره به این که کدوکان در مقایسه با نوجوانان و بزرگسالان تاثیرپذیری بیشتری از برنامه های تلویزیون دارند، خاطرنشان کرد: طبق نظریه‌ای در علم روانشناسی، نیاز نیست کودکان برای یادگیری یک امر را تجربه کنند؛ گاهی اوقات با مشاهده مساله را یاد می‌گیرند که این تقلیدها می‌تواند نتایج منفی به دنبال داشته باشد.
وی گفت: کودکان به دفعات از ابرقهرمان‌های انیمیشنی تقلید و اخلاق ناشایست و بسیاری از روابط غیراخلاقی را از تلویزیون کسب می‌کنند.
مدیر گروه سلامت روان دانشگاه تهران متذکر شد: ممکن است محتوای برنامه‌های تلویزیونی به رویاها و کابوس‌های کودکان راه یابد و منجر به اختلالات در زمان خواب و حتی شب ادراری منجر شود.
خضرایی گفت: دامنه تاثیرات مثبت و منفی تلویزیون بر رفتار کودکان گسترده است. به بیان دیگر، تلویزیون جهانی مجازی در ذهن کودک ایجاد می‌کند و به نوعی دوگانگی را به دنبال دارد.
وی متذکر شد: نسل جدید علاوه بر تلویزیون به رسانه‌های دیگر نیز خو کرده‌اند و اگر این چسبندگی روانی بیش از حد و حالت اعتیاد به رسانه باشد، عواقب و مشکلات غیرقابل جبرانی به بار می‌آورد.
کد خبرنگار: 41025
نظر شما