خبرگزاری سلامت: علیرغم اینکه نزدیک به 70 درصد از مساحت زمین را آب فرا گرفته، اما بحران مایه حیات در بسیاری از کشورهای جهان که در کمربند خشک زمین واقع شدهاند، رو به افزایش است.
دکتر معصومه ابتکار رییس سازمان حفاظت محیط زیست به خبرنگار اجتماعی خبرگزاری سلامت گفت: سه دلیل اصلی برای خشک شدن رودخانهها و تالابهای ایران وجود دارد که نخستین آن، تغییر اقلیم و خشکسالیهای پی در پی است که از سالهای گذشته شاهد آن بودهایم و تشدید شده است.
ابتکار افزود: سدسازیهای بیرویه در بالادست، خشکی بخش عمدهای از تالابها و رودخانهها در مناطق مختلف کشور را موجب شده است. از سوی دیگر، توسعه بیرویه کشاورزی با بهرهوری بسیار پایین، احداث چاههای غیرمجاز و مجاز متعدد و مصرف بیش از حد منابع آب زیرزمینی، روان و تالابها عملا موجب شده است چرخه سفرههای آب به شدت افت پیدا کند.
وی تصریح کرد: چنین اقداماتی حاکی از یک الگوی ناپایداری است که یکی از رویکردهای اصلی دولت، بحث آب بوده است.
در حال حاضر عنوان میشود که بخش عمدهای از آبهای زیرزمینی در حوزه کشاورزی مصرف میشود که با تغییر الگوی کشت میتوان این روند را کاهش داد.
معاون رییس جمهور با تاکید بر اینکه کشاروزان باید آگاه باشند تداوم زراعت در کشور چارهای جز تغییر رویه ندارد، متذکر شد: با این رویه، به ناکجاآباد خواهیم رفت؛ چرا که منابع آب کشور به سرعت از دست میرود.
ابتکار تصریح کرد: برنامهریزیهای ویژهای برای احیای تالابها داریم که شامل مدیریت زیست بومی تالابها و تامین حق به آنها توسط وزارت نیرو، جلب مشارکت مردم برای حفاظت و احیای تالابها که به عنوان نمونه میتوان به هورالعظیم و هامون اشاره داشت.
رییس سازمان حفاظت محیط زیست با اظهار تاسف از این که تالاب بختگان نیز به چنین سرنوشتی دچار شده است، خاطرنشان کرد: زمانی که صحبت از نجات تالاب و رودخانهای در کشور میشود، باید به تغییر الگوی کشت به عنوان راه نجات توجه داشت. بارها از من سوال شده است چرا زاینده رود آب ندارد؟ متاسافانه آبی که در این رودخانه باید جاری باشد به کشت برنج در حاشیه اصفهان اختصاص داده شده است.
ابتکار گفت: متاسفانه حقآبه رودخانههای کشور برای مصارف ناپایدار کشاورزی تخصیص داده شده است.
این مقام مسؤل تاکید کرد: تغییر الگوی کشت اقدامی سخت است، اما چارهای جز آن نداریم. آینده کشاورزی ایران در گروه تحقق این مهم است.
جنگ آینده، جنگ آب است. بر اساس آمارها، تا سال 2050 میلادی بیش از نیمی از کشورها در تامین آب آشامیدنی مورد نیاز خود با بحران مواجه میشوند و متاسفانه زنگ خطر این بحران چند سال در ایران شنیده میشود و باید راهکارهای اساسی برای حل آن اندیشیده شود.
کد خبرنگار: 41025
نظر شما