به گزارش طبنا(خبرگزاری سلامت)، دمل توده چرکی است که از نوتروفیل‌های مرده تشکیل می شود. باکتری، قارچ و عوامل خارجی مثل سوزن تزریق عواملی‌اند که ممکن است باعث ایجاد دمل شوند.
دمل در جاهای مختلف بدن ایجاد می شود و نوع های مختلف دارد که انواع آن شامل، دندان، مغزی، آمیبی جگر، پستان، مقعد، پاروتید، پره تونسیلار و ششی است.
دمل پوستی معمولا با شکل ظاهر آن تشخیص و بعد با برش و باز کردن آن تایید می‌شود. در مواردی که تشخیص چندان واضح نیست، می‌توان از تصویربرداری فراصوت استفاده کرد. در دمل‌های به وجود آمده اطراف مقعد، لازم است سی‌تی اسکن صورت گیرد تا میزان عمق عفونت شناسایی شود.
درمان بیماری
درمان استاندارد بسیاری از دمل‌های بافت نرم یا پوستی با برش آن برای باز کردن و خشک شدن انجام می‌شود. استفاده از آنتی‌بیوتیک برای این نوع دمل در افرادی که سالم هستند و به غیر از دمل مشکل دیگری ندارند، به نظر تاثیری ندارد. شواهد اندکی وجود دارد که می‌گویند حفره ایجاد شده بعد از خشک شدن دمل را نباید با گاز پانسمان بست.
درست بعد از خشک شدن دمل، اگر به جای این که آن را باز بگذاریم، آن را ببندیم احتمال بهبودی افزایش می‌یابد، بدون این که خطر بازگشت دمل وجود داشته باشد، اغلب استفاده از سوزن سرنگ برای کشیدن چرک به بیرون کافی نیست.
دمل‌های پوستی مشکلی رایج هستند و در سال‌های اخیر رایج‌تر نیز شده‌اند. عوامل خطر شامل استفاده از تزریق دارو به صورت درون‌وریدی می‌شود که نرخ افراد گزارش شده در این مورد تا ۶۵ درصد بوده است.
نظر شما