خبرگزاری سلامت: در حالی که مراکز پژوهشی مهمی در جهان به تحقیق در خصوص تأثیر روزه‌داری بر سلامت جسمی و روحی انسان‌ها پرداخته‌اند، مراکز علمی ایران تنها دریافت کننده نتایج این تحقیقات مهم هستند.
در حالی که مسلمانان و به خصوص غیر مسلمانان زیادی در جهان به مسأله روزه داری و تأثیر آن بر روی سلامت انسان ها علاقه‌مند شده و به بررسی و انجام پژوهش های گسترده علمی در خصوص روزه داری اقدام کرده اند، در ایران تنها دو مرکز پژوهشی برای تحقیق علمی در این حوزه وجود دارد.
«گروه روزه داری اسلامی پژوهشگاه غدد و متابولیسم دانشگاه علوم پزشکی تهران» و مجموعه ای در دانشگاه مشهد را می توان تنها مراکز فعال گروهی در این حوزه دانست. سایر تحقیقات صورت گرفته در خصوص تأثیر روزه بر سلامت جسمی و روانی و نیز تأثیر روزه داری بر بیماری های مختلف کارهایی هستند که به صورت فردی و صرفاً از روی علاقه محققان و پزشکان صورت گرفته و قدر مسلم به دلیل مشکلات مربوط به تحقیق در حوزه روزه داری تحقیقات گسترده ای نبوده اند.
این خلأ بزرگ در شرایطی در کشور ما وجود دارد که ایران کشوری با اکثریت مسلمان شیعه است و از منظر فقه شیعه، روزه بر همه انسان هایی که روزه داری برای آنها ضرر ندارد، واجب است.
یعنی صرف بیمار بودن مجوز شرعی روزه خواری نیست بلکه روزه باید ضرری برای فرد داشته باشد تا مجوز روزه نگرفتن از منظر شرعی برای او صادر شود. اما متأسفانه در کشور ما پزشکان صرفاً از روی نظر و تجربه شخصی به بیماران خود توصیه می کنند که روزه بگیرند و یا روزه را ترک کنند، یعنی هیچ دوره اموزشی و علمی در این خصوص را نگذرانده اند و حتی یک واحد درسی در دانشگاه ها به این موضوع مهم اختصاص ندارد.
این در حالی است که نتایج پژوهش های مختلف طی سال های اخیر نشان دهنده تأثیر مثبت روزه داری بر برخی از بیماری ها و یا بی ضرر بودن روزه برای برخی دیگر از بیماری ها بوده است.
نتایج این تحقیقات را اگر در کنار نتایج علمی بسیار گسترده در خصوص تأثیر روزه بر سلامت انسان ها قرار دهیم با خیل عظیمی از تحقیقات علمی مواجه می شویم که از منظر شرعی اعلام نظر پزشکان در خصوص روزه گرفتن یا نگرفتن بیماران باید مبتنی بر نتایج این تحقیقات باشد اما متأسفانه در کشورمان نه تنها پژوهش های گسترده و مناسب علمی در خصوص روزه وجود ندارد بلکه نتایج پژوهش های علمی پژوهشگران سایر کشورها نیز به صورت مناسب در اختیار پزشکان ما قرار نمی گیرد و همچنان نظرهای شخصی که گاهی هیچ منبع و ریشه علمی ندارند از سوی پزشکان در خصوص روزه داری بیماران اظهار می شود.
از سوی دیگر برخی دیگر از مردم به دلیل اعتقادات دینی و نگرانی از اینکه پزشک انها را از روزه داری منع کند، حتی در خصوص روزه داری با پزشک خود مشورت نمی کنند در حالی که از منظر شرعی (فقه شیعه) و پزشکی این کار اشتباه بوده و افراد بیمار باید حتما در این زمینه با پزشک متخصص خود مشورت کنند چرا که اگر اعلام نظر پزشک مبتنی بر نتایج علمی باشد با تغییر زمان و یا دوز داروها بسیاری از بیماران می‌توانند روزه بگیرند.
بر اساس وجود همین مشکلات بزرگ نه تنها باید مراکز تحقیقاتی در خصوص تأثیر روزه داری بر سلامت جسمی و روانی و نیز تأثیر روزه داری بر بیماران مختلف در کشور تأسیس و حمایت های مالی از این پژوهش ها صورت گیرد بلکه لازم است همه ساله با برگزاری نشست های علمی نتایج تحقیقات مربوط به روزه در سراسر جهان به پزشکان ایران منتقل و به آنها در خصوص اتخاذ تصمیم درست در زمینه روزه گرفتن یا نگرفتن بیمارانشان کمک کند.
متأسفانه از نظر علمی ما وارد کننده تحقیقات جهانی در خصوص تأثیرات روزه داری بر افراد هستیم ولی حتی به درستی از نتایج این تحقیقات نیز استفاده نمی شود و مراکز علمی و دانشگاهی ما در این خصوص باید پاسخ گو باشند که چرا که در کشوری که اکثریت جمعیت آن را مسلمانان تشکیل می دهند هیچ مرکز علمی قویی برای پژوهش در خصوص روزه که یکی از فروع دین بوده و از واجبات مهم مسلمانان است، وجود ندارد.
در ماه مبارک رمضان پزشکان زیادی با این تصمیم مواجه هستند که به بیماران خود چه توصیه ای در خصوص روزه داری داشته باشند. این پزشکان باید بدانند که اعلام نظر آنها نه تنها بار پزشکی بلکه بار مهم عبادی نیز دارد و اگر مبتنی بر علم روز نباشد نه تنها قصور پزشکی از آنها سر زده بلکه مرتکب گناه نیز شده اند.
نظر شما