به گزارش طبنا(خبرگزاری سلامت)، ناشنوایی به دسته‌ای از اختلالات گفته می‌شود که فرد به درجه‌ای از کم‌شنوایی رسیده است که نمی‌تواند از سمعک و سایر وسایل کمک‌شنوایی مانند کاشت حلزون و ... استفاده کند. فرد ناشنوا از دیگر روش‌هایی مانند لب‌خوانی، زبان اشاره و ... برای برقراری ارتباط و آموزش استفاده می‌کند. این در حالی است که فرد کم‌شنوا درجه‌ای از اختلال را دارد که می‌تواند از وسایل کمک شنوایی مانند انواع سمعک و کاشت حلزون بهره‌مند شود.
طبق آمار سازمان بهداشت جهانی در سال ۲۰۱۸ حدود ۴۷۵ میلیون نفر در سراسر جهان مبتلا به کم‌شنوایی و ناشنوایی عمیق تا شدید هستند. بر همین اساس این سازمان، دولت‌های کشورها را موظف به اتخاذ برنامه‌های پیشگیرانه برای کاهش این آمار و بار ناشی از این بیماری چه از نظر اقتصادی و چه اجتماعی و روانی و روحی کرده است.
بنا بر اعلام وزرات بهداشت، آمار کم‌شنوایی و ناشنوایی ۵.۶ درصد جمعیت در کل دنیا است. کشور ما حدود ۲.۷ در هر هزار تولد زنده در میان نوزادان شیوع کم شنوایی، عمیق تا شدید را شاهد است. این رقم با احتساب سایر موارد کم‌شنوایی مانند متوسط، شدید و عمیق بالای ۵.۷ درصد در تمام گروه‌های سنی است. در گروه‌های دیگر سنی مانند کودکانی که به مدرسه می‌روند نیز این آمار به ۳ تا ۵ نفر در هر ۱۰۰ مورد می‌رسد که این نیز دلایل مختلف مانند ابتلا به عفونت گوش، بیماری‌های التهابی گوش، ضربه صوتی به گوش و استفاده از داروهای آسیب‌رسان به گوش را دارد.
دکتر سعید محمودیان مدیرکل برنامه سلامت گوش و شنوایی وزارت بهداشت در خصوص وضعیت کشور در زمینه ناشنوایی می‌گوید: ایران در زمینه ناشنوایی از نرم جهانی فراتر نرفته و هم‌سطح است، اما طبق بررسی‌هایی که روی نوزادان انجام شده در بعضی از استان‌ها مانند کهکیلویه و بویراحمد، کرمانشاه، فارس، سیستان و بلوچستان و... سه برابر بیشتر از نرم جهانی درگیر این اختلال هستند. به نظر می‌رسد ازدواج‌های فامیلی و موارد ژنتیکی دلیل عمده آن است؛ چرا که در این شهرها مشاوره‌های قبل از ازدواج انجام نمی‌شود.(ایسنا)
نظر شما