دکتر بهرام حقی آشتیانی در گفت و گو با طبنا(خبرگزاری سلامت)، درباره سندروم پای بی‌قرار گفت: در این بیماری فرد در پاها حس ناخوشایندی دارد که پیک این حس بد در بعد‌ازظهر، غروب وشب‌هاست.
وی ادامه داد: در این حالت فرد در یک حس درونی می‌خواهد مرتب پاها را حرکت داده و و احساس می‌کند با راه رفتن، حرکت دادن و ماساژ دادن پا این حس ناخوشایند از بین می‌رود.
این متخصص مغز و اعصاب با بیان اینکه این حالت بیشتر در زمان استراحت و به‌ویژه زمان خواب رخ می‌دهد که فرد مجبور به راه رفتن و حرکت برای به‌دست آوردن آرامش می‌شود، خاطرنشان کرد: هنوز علت اصلی این بیماری مشخص نیست، اما معمولا بیماری‌های کم‌خونی، فقرآهن، کم‌کاری تیروئید و اختلالات هورمونی تشدید کننده سندروم پای بی‌قرار هستند.
وی اظهار کرد: از آنجا که معمولا این سندروم در میان اعضای یک خانواده دیده می‌شود زمینه ژنتیکی برای آن مطرح است، اما به اعتقاد برخی فقر آهن می‌تواند یکی از عوامل این بیماری باشد و با اصلاح آن بیماری درمان می‌شود.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران، با اشاره به اینکه بیماری‌های نوروپاتی یا بیماری‌های اعصاب محیطی نیز می‌توانند تشدید کننده بیماری باشند، تصریح کرد: برای درمان این بیماری معاینه بیمار و گرفتن شرح حال از او بسیار مهم است همچنین مسائل فقر آهن و کم‌کاری تیروئید فرد نیز باید بررسی شود.
وی عنوان کرد: اگر بیماری نوروپاتی در فرد دیده شد، سندروم پای بی‌قرار به عنوان بیماری ثانویه ناشی از نوروپاتی در نظر گرفته می‌شود و باید این بیماری ابتدا درمان شود. اما اگر چنین مواردی در فرد وجود نداشت این سندروم به عنوان بیماری اولیه با ریشه ژنتیک مورد بررسی قرار می‌گیرد.
این فلوشیپ بیماری‌های عصب و عضله با بیان اینکه داروی این بیماری دوپامینرژیک نام دارد که برای درمان پارکینسون نیز به کار می‌رود، خاطرنشان کرد: گرچه داروی هر دو بیماری یکی است اما این بیماری‌ها هیچ ارتباطی با یکدیگر ندارند و مصرف آن نیز تنها باید با تشخیص پزشک صورت گیرد.
وی تصریح کرد: دارو درمانی علائم بیماری را از بین می‌برد اما درمان قطعی است نیست و این امکان وجود دارد که با قطع مصرف دارو بیماری دوباره عود کند لذا این بیماران باید همواره مقداری دارو استفاده کنند.
نظر شما