دخترانی که 24 ساعت تا سوء استفاده جنسی فاصله دارند/ فرار از خانواده به دل شب های شهر

خبرگزاري سلامت:طعمه های رنگارنگ هوس بازان به روز است. هر روز به تعدادشان اضافه می شود اما جای همدیگر را تنگ نمی کنند. محل اسکان ثابتی ندارند و شهر خانه شان است. روزها کمتر در دید هستند و شب ها از نورافکن هاهم بیشتر جلوه می کنند. این ها موش نیستند که با یک سم پاشی بتوان از تعدادشان کم کرد، دخترانی هستند که 24 ساعت تا تجاوز فاصله دارند.   صدای بوق های ممتد در گوش می پیچد. وحشت تاریکی دو برابر می شود. خودروها با سرعت سرسام آوری از گوشه  کنار رد می شوند. این لحظه ها را پیش بینی نکرده بود. جایی برای ماندن نبود. صدای خنده و بوق نشان از اشتیاق بالا برای میزبان شدن دارد. می ترسد و به پیاده رو پناه می برد. ساعت ها همچنان در گذر هستند و هنوز جایی برای سکونت پیدا نکرده است. مسافرخانه و هتل ها جایی برای یک دختر تنها ندارند. لحظه ای آرزو کرد کاش دیشب بود. در باز می شد و برادر و پدرش وارد می شدند . زود میدان را خالی کرده بود هنوز هم راهی برای مدارا بود. تعصب های پوشالی پایش را به خیابان های بی رحم باز کرد و حالا برای اولین بار به تنهایی می خواست جایی برای زندگی داشته باشد. شناسنامه و پس اندازش را برداشت و پا به دل شب های شهر گذاشت. فرار در حساس ترین دوره زندگی دختری از خانه می گریزد و آشیانی از هم می پاشد. انگشت اتهام همه به سوی او نشانه می رود که بستر آلوده شهر را جایگزین کانون خانواده کرده است. مشکلات اقتصادی ، افزایش تورم ، افزایش اعتیاد ، رشد آمار طلاق و... طی چند سال گذشته باعث شده که بزهکاری و آسیبهای اجتماعی نیز در جامعه افزایش پیدا کند که یکی از این آسیبها فرار از خانه است. بر اسا آمارها  شرایط نابسامان خانوادگی در فرار دختران از خانه نقش بسزایی دارد و اغلب این نوجوانان در تشنج های خانوادگی زندگی می کرده اند. بیشترین فرار دختران در سن بلوغ صورت می گیرد. نـوجـوانـی حساس ترین دوره زندگی انسان است. قرار گرفتن در سن بلوغ جسمی، عاطفی و فکری، برای فرد تبعاتی را به همراه دارد که از جمله آن می توان به تفکر درباره زندگی، شرایط موجود و مقایسه وضعیت خانواده خود با اطرافیان یاد کرد. در چنین سنی رفتارهای هیجانی و پرخطر بیشتر دیده می شود . آستانه تحمل پایین می آید و تحریک پذیری انها بالا می رود. بنابراین نوجوان دیگر رفتاری را که در کودکی تحمل کرده است، نمی پذیرد و در برابر آن طغیان می کند. در برخی خانواده ها این سرکشی به رفتارهای پرخاشگرانه می انجامد و در خانواده هایی که محیط بسته تر مجالی برای بیان نظرات و اعلام نمی ماند و دنبال راه دیگری می گردد و در نتیجه فرار را بهترین راه برای ادامه زندگی می داند. راه بی بازگشت سیاهی سرنوشت بیشترین دخترانی است که به خیابان ها پناه آورده اند. کارشناسان معتقدند که دختران در همان ۲۴ ساعت اول مورد سوءاستفاده جنسی قرار می گیرند. علاوه بر این اعتیاد به موادمخدر، کشیده شدن به باندهای فساد، بزهکاری، ابتلا به بیماری های روانی و جسمی و خودکشی از جمله تبعات دیگر فرار از خانه است. دختر فراری مجرم نیست اما نبود امنیت در پناه گاهی که او انتخاب کرده بستری برای وقوع بزهکاری است. عضویت در باندهای فساد شایع ترین بزه در میان این گونه دختران است . اختلالات روانی، خودکشی وبیماری های مقاربتی هم می تواند جزیی از سرنوشت این دختران بی پناه شود. مدت زمان زیادی نگذشته  که برای خانواده لکه ننگ به حساب می آیند و از بردن اسمشان هم شرم دارند. . این راه بی بازگشت به حساب می آید چرا که در بیشتر موارد خانواده ها از پذیرفتن دوباره دختران فراری معذورند و فساد و تباهی آخرین مرحله برای انها از این سکانس های پی در پی می شود. گزارش:پريسا زماني