به گزارش طبنا(خبرگزاری سلامت)، باکتری‌ای که در بدن گربه وجود دارد، کسی را دچار بیماری نمی‌کند، این باکتری در بزاق گربه زندگی می‌کند تا از راه خراش یا گازگرفتن گربه به‌ویژه بچه گربه به انسان منتقل می‌شود. عامل این بیماری معمولا خوش‌خیم، باکتری داخل سلولی بارتونلا است. نزدیک به نیمی‌از گربه‌ها در طول زندگی خود مدتی ناقل این باکتری بوده‌اند.
معمولا ۴ تا ۱۰ روز پس از تماس انسان با یک گربه، پاپول یا یک ضایعه پوستی در منطقه آسیب دیده ایجاد می‌شود و سپس غدد لنفاوی سر و گردن یا زیر بغل بزرگ شده و دردناک می‌شوند.
تشخیص
داشتن سابقه تماس با گربه به ویژه گازگرفتگی و پنجه زدن کمک کننده است به ویژه اگر یک غده لنفاوی نیز در نزدیکی آن ناحیه بزرگ شده باشد. آزمایش‌ها دیگری چون تست پوستی ناحیه خراش یا رنگ‌آمیزی رسوب نقره از بیوپسی غدد لنفاوی «باسیل» در زیر میکروسکوپ نیز به تشخیص بیماری کمک می‌کند.
علائم بیماری خراش گربه
گازگرفتگی یا خراشی که بهبود پیدا نمی‌کند یا بدتر می‌شود، سپس غدد لنفاوی سر و گردن و یا زیر بغل بزرگ و دردناک شده و قرمزی یا جوش‌های چرکی در محل زخم ایجاد می‌شود.
علائمی‌مشابه آنفلوآنزا از جمله ضعف، تب، لرز، کوفتگی، بیقراری، بدن‌درد، دل‌درد، کمردرد، سردرد، کاهش اشتها و گاهی تشنج نیز ممکن است در فرد بیمار دیده شوند.
عوارض بیماری
خطر معمولا در کسانی وجود دارد که نقص سیستم ایمنی، ایدز یا دیابت دارند. تشنج، ضایعات چشمی، التهاب ملتحمه چشم همراه با التهاب و تورم غدد لنفاوی نزدیک به گوش و ضایعات پوستی از جمله عوارض ایجاد شده در این افراد است که این ضایعات، سپس به استخوان و سایر نواحی بدن انتشار می‌یابند.
درمان
برای درمان از آنتی‌بیوتیک‌هایی مانند ریفامپین، سیپروفلوکساسین، کوتریمو کسازول، آزیترومایسین و داکسی سیکلین استفاده می‌شود. غدد لنفاوی به صورت خود به خود پس از ۲ تا ۴ ماه بهبود می‌یابند.
نظر شما