هزاران صفحه کتاب،مقاله و پژوهش در خصوص اوتیسم وجود دارد اما آنچه در مورد این اختلال می دانیم،در مقابل آنچه نمی دانیم بسیار کم است. هنوز علت ابتلا و راه درمان اوتیسم را نمی دانیم.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری سلامت براي اولين بار «دكتر لئو كانر» در سال 1943 اوتیسم یا درخودماندگی را به صورت علمي توضيح داد. اما این اختلال هنوز هم یک ناتوانی نسبتا ناشناخته است.
تحقیقات در سراسر جهان نشان از افزایش تعداد مبتلایان به این اختلال دارد یعنی در حالی که در سال 1975 میلادی تقریباً از هر پنج هزار نفر یک نفر به این اختلال دچار بوده است، اکنون تقریباً از هر ۶۰ تا ۷۰ تولد زنده در دنیا یک نفر مبتلا به اوتیسم است.
آنچه در مورد اوتیسم می دانیم:
اطلاعاتی که در خصوص اوتیسم وجود دارد شامل این موارد است: اوﺗﯿﺴﻢ، ﯾﮏ ﺍﺧﺘﻼﻝ ﺭﺷﺪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﻪ ﺳﺎﻝ ﺍﻭﻝ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻇﺎﻫﺮ می شود. ﺍﯾﻦ اختلال ﺑﺎ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﻣﻐﺰ ﮐﻮﺩﮎ، ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﯼ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻭ ﻣﻬﺎﺭﺕ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩﻥ ﺭﺍ ﻣﺨﺘﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. اوتیسم یك ناتوانی طولانی مدت است كه منجر به اختلال عملكرد عصبی – روانی در فرد می شود و در پسران3 - 4 برابر بیشتر از دختران دیده شده است.
تحقیقات تأكید زیادی بر منشاء زیست شناختی و عصب شناختی در مغز دارد . در بسیاری از خانواده ها سابقه اوتیسم و یا اختلالات مربوط به آن وجود داشته است كه ریشه ژنتیك را مطرح می كند اگر چه تا به حال ژن خاصی كه مربوط به اوتیسم باشد شناخته نشده است . پژوهشگران در مورد نقش ژنتیك در علت شناسی اوتیسم اختلاف نظر دارند و عده ای از آنها تركیب چندین ژن را به عنوان علت اختلال مطرح می كنند . چندین نظریه درباره اوتیسم مطرح شده كه هیچیك به طور دقیق اثبات نشده است.
عمده ترين اختلال اوتیسم كه توجه والدين و پزشكان را به خود جلب كرده است ناتواني در گفتار است. در بسياري از كودكان اوتیسم، ناتواني در گفتار بسيار شديد است و بدون مداخله درماني بهبود قابل توجهي ايجاد نمي شود، البته كودكان اوتیسم كه توانايي اداي كلمات را دارند نیز غالبا دچار اكولاليا (تكرار بي معناي كلمات و اصواتي كه شنيده اند) مي شوند.
كودكان اوتیسم از تعامل و برقراري ارتباط با همسالان خود ، خودداري مي كنند كه اين خود مي تواند منجر به محدود تر شدن توانايي هاي ارتباطي آنها شود. تماس چشمي و پاسخ دهي مناسب كودكان در موقعيت هاي تماس هم سالان و والدين بسيار محدود است.
همچنین در این گروه از کودکان اختلالات رفتاري و حركتي از جمله تکرار حرکات مشاهده می شود كه گاه ماهيت آسيب‌زا دارند.
آنچه در مورد اوتیسم هنوز نمی دانیم:
علت ابتلای کودکان به اوتیسم و راه درمان این بیماری را هنوز نمی دانیم. پژوهش ها در مورد علل بوجود آورنده اوتیسم به احتمال نقش اختلال ساختاري مغز، ژنتيك و عوامل محيطي اشاره داشته اند اما تاكنون هيچ عامل قطعي و مشخصي شناخته نشده است .
هنوز هیچ راهی برای پیشگیری از ابتلای کودک به اوتیسم یافت نشده است.
علائم اوتیسم چیست ؟
افراد مبتلا به اوتیسم معمولاً حداقل نصف علائمی را كه در زیر عنوان شده است را نشان می دهند . این نشانه ها از خفیف تا شدید متغیر هستند و در موقعیت های كاملاً متفاوت، رفتارهایی كه با سن كودك تطابق ندارد مشاهده می شود.
1. اصرار به «یكسانی»(عدم تغییر) داشته و در مقابل تغییر مقاوم هستند
2. مشكلات شدید تكلمی دارند.
3. در بیان نیازها مشكل دارند و از اشارات و حركات به جای كلمات استفاده می كنند.
4. اغلب از ضمایر استفاده معكوس می كنند، به جای استفاده از «من» از «تو» استفاده می كنند .
5. كلمات و یا جملات دیگران را تكرار می كنند.
6. خنده و گریه بی دلیل دارند و یا بدون علت مشخص نگران و مضطرب می شوند.
7. قشقرق به پا می كنند و به دلایلی كه برای دیگران آشكار نیست شدیداً پریشان می شوند.
8. قادر نیستند با دیگران رابطه برقرار كنند.
9. دوست ندارند در آغوش گرفته شوند و یا دیگران را در بغل گیرند.
10. تماس چشمی ندارند یا تماس چشمی آنها اندك است.
11. به روش آموزش معمول پاسخ نمی دهند.
12. با اسباب بازی، درست بازی نمی كنند.
13. چرخیدن و تاب خوردن را خیلی دوست دارند.
14. احساس درد كمتر یا بیشتر از حد دارند.
15. از خطرات نمی ترسند.
16. پر تحرك یا كم تحرك هستند.
17. به صحبتها و یا صداها پاسخ نمی دهند به طوری كه به نظر می آید ناشنوا هستند اگر چه حس شنوایی سالم است.
18. 70% كودكان مبتلا به اوتیسم، ناتوانی هوشی دارند.
گاه حتی دو نشانه از موارد فوق نشان دهنده اختلال اوتیسم است . غربالگری معمولا از 18 ماهگی تا 3 سالگی انجام می شود.
آنچه باید عمیقاً در خصوص اوتیسم باور کنیم:
تاکنون هیچ روش قطعی برای درمان مبتلایان به درخودماندگی یافته نشده‌است و کارآمدترین روش درمانی، توانبخشی است.
اوتیسم بیماری نیست و درمان ندارد بلکه می توان گفت یک تفاوت است و شدت و ضعف دارد . اغلب کودکان طیف اوتیسم، در یک یا دو زمینه استعداد فوق العاده دارند. در صورت تشخیص به موقع و آموزش صحیح، فرد داری اوتیسم نه تنها به تعامل لازم با اجتماع می رسد، بلکه می تواند در زمره افتخار آفرینان جامعه قرار گیرد.
هرچند درمان کاملی برای بیماری اوتیسم وجود ندارد، ترکیبی از درمان های خانگی و مدرسه‌ای می تواند به درمان این بیماری کمک کند. البته به شرط تشخیص به هنگام و اغاز درمان.
کدخبرنگار41080
نظر شما