زمان عوض شده است، به اندازه 14 قرن، اما زمانه همان است که بود. مانند همه تاریخ، همه کفر در مقابل همه ایمان ایستاده است، همه بی عدالتی در برای عدالت و همه ظالمان در برابر آزادی خواهان عالم و در این میان عده ای صدای رسا و بلند «هل من ناصرا ینصرنی» حسین(ع) را شنیده و پاسخ داده اند.
زمان عوض شده، اما مردمان زمانه بر همان سیرت هستند که بودند. قرن ها پیش وقتی کاروان امام حسین(ع) برای دفاع از حقیقت اسلام به راه می افتاد از همه مردم برای همراهی کاروان دعوت شد. وضعیت روشن بود همه حق انتخاب داشتند؛ انتخاب دنیا یا آخرت. کمک به اهل بیت(ع) یا ماندن با تعلقات دنیوی. برخی آمدند، خیلی ها نیامدند. برخی آمدند و از نیمه راه برگشتند، برخی آمدند و جاودانه ماندند.
خیلی ها تصمیم گرفتند با این کاروان همراهی کنند، اما مورد شماتت اطرافیانشان قرار گرفتند، دنیا دامنشان را گرفت، منع شدند، برایشان بهانه آب و نان و زن و فرزند آورده شد، همین شد که خیلی‌ها نرفتند و حسین(ع) تنها با یاران راستین و حقیقی خود رهسپار شد. بقیه ماندند و دنیا را برگزیدند.
جنگ شد، شهادت شد، اسیری شد و خرابه های شام، اما اسلام ماند. نام روسیاهان و روسفیدان کربلا هم برای همیشه تاریخ ماند.
قرن ها گذشت.
زمان عوض شد، زمانه نه. دوباره همه کفر در برابر همه حقانیت اسلام قد علم کرد. این بار سپاه کفر راهی حرم های اهل بیت(ع) بودند. کتمان هم نمی کردند، سامرا حرم عزیزترین های شیعه را تخریب کردند، آنجا را زود پس گرفتیم، اهانتشان محدود شد به خراب کردن در و دیوار و گنبد، اما کمی که قدرت گرفتند کارشان رسید به هتک حرمت قبور یاران اهل بیت(ع) و ادعای خارج کردن پیکر مطهر حجر بن عدی.
پول های کثیف که بر سر و رویشان ریخته شد، ادعایشان هم بالا گرفت، این بار قصد زینبیه کردند، هدف های بعدیشان را هم گفتند، کربلا، نجف، کاظمین، سامرا و مشهد! قرارشان این بود که همه را تخریب کنند. چه قدر احمقند که فکر می کنند با خراب کردن حرم های اهل بیت(ع) محبت محمد و آل محمد (ص) از دل ما خواهدرفت. برای ما آنها فقط یک نام دارند، یک گروه هستند؛ گروه دشمنان اهل بیت(ع).
خون شیردلان شیعه جوشید.
مگر جوانان غیرتمند شیعه مرده باشند که دوباره زینب(س) اسیر شود. این خط قرمز غیرت ماست.یک بار برای همه تاریخ دختر علی به اسارت رفت، این فاجعه تکرار نخواهدشد. یک بار برای همه تاریخ چادر زینب پاره پاره شلاق دشمنان انسانیت شد،حرمش هرگز تکه تکه کینه جهل ابوجهلان زمانه نخواهد شد. یکبار خواهر حسین (ع) خرابه نشین شد، هرگز این خرابه نشینی تکرار نخواهدشد.
جوانان غیرتمند، تاج سروری عالم، پیشانی بند «مدافع حرم» به پیشانی بستند، گوشهایشان را هم بر حرف های بزدلان ترسوی عیبجو بستند و راهی شدند. همه دنیا، پدر و مادر، همسر و فرزند، همه تعلقات و «جان» فدای آزادی زینب. شهادت هنر مردان خداست هنرمندان این راه رفتن بلدند، بازگشت در کارشان و مرامشان نیست مگر با کفنی گلگون.
سال ها خواهد گذشت، این جنگ هم در این نقطه از زمین تمام خواهدشد، حرم زینب (س) برای همیشه آزاد خواهدماند، خواهد شکست دست هر نامحرمی که بخواهد حرمت آستان این حرم را بشکند، آنوقت خواهیم دید چه کسی رو سفید قیامت است چه کسی رو سیاه دنیا.
اینجا زینبیه است. جایی که نخواهیم گذاشت هرگز به دست دشمن بیفتد. برای انهایی که پس از قرن ها صدای «هل من ناصر ینصرنی» حسین(ع) را آشکار و بلند شنیده اند، وظیفه آشکار و روشن است. دفاع از حرم دختر علی و فاطمه، خواهر حسن و حسین. دفاع از زینب(س)، چرا که ما مدافع حرم و حریم اهل بیت هستیم.
نظر شما