دکتر سعید رحیمی پردنجانی در گفت‌وگو با طبنا(خبرگزاری سلامت)، درباره آموزش تاب آوری خانواده و نقش آن در سازگاری کودکان اظهار کرد: تاب‌آوری نقش بی‌بدیلی در تحول مثبت و سازگاری کودکان دارد و از مشکلات پیش روی خانواده پیشگیری می‌کند.
وی با بیان اینکه تاب‌آوری توانایی استقامت فرد در برابر شرایط دشوار و چیره شدن بر آنها با حفظ سلامت روانی است، افزود: به عبارتی دیگر تاب آوری توانش زیستی- روانی فرد در مقابله با آسیب‌ها و شرایط تهدید کننده در زندگی است.
رحیمی پردنجانی خاطرنشان کرد: تاب آوری خانواده بر اهمیت منابع درونی و برونی اعضای خانواده و به کارگیری آن به عنوان نقش تسهیل‌کننده در سازگاری افراد و کاهش شدت اختلال‌های روانی و رفتاری کودکان بسیار موثر است تا جایی که بتوان میزان عملکرد اعضای خانواده را در یک پاسخ سازگارانه و حفظ سلامت روانی آنها افزایش داد.
این روانشناس عنوان کرد: آموزش مهارت تاب‌آوری در خانواده‌های دارای کودکان مبتلا به اختلالاتی همچون اتیسم، ADHD، اختلال رفتاری هیجانی، آسیب شنوایی، آسیب بینایی، صرع، فلج مغزی، کودکان دارای نارسایی ذهنی و یادگیری با توجه به نوع اختلال و شدت آسیب بسیار ضروری به نظر می‌رسد.
وی اضافه کرد: وجود اختلال فرزند برای والدین می‌تواند در ابتدا با شوک و سپس به عنوان یک تهدید محسوب شود که پیامد منفی آن ممکن است روابط اعضای خانواده را دچار مشکل و سیستم خانواده را خدشه‌دار کند.
رحیمی پردنجانی عنوان کرد: خانواده‌های که فرزندان آنها مبتلا به اختلالات روانی یا جسمی هستند با توجه به شدت و نوع اختلال فرزند خود در رنج و اضطراب هستند و این مسئله آسیب پذیری به والدین به ویژه مادر را افزایش داده و زمینه چالش‌های دیگری در زمینه مواردی مانند سازگاری بین فردی، تحصیل، شغل و ازدواج فرزندان را در آینده به همراه دارد.
این روانشناس افزود: علیرغم حمایت سازمان‌های مردم نهاد از چنین خانواده‌ها و فرزندان آنها، داشتن مهارت تاب‌آوری در بین کودکان با نیاز خاص و والدینشان شرایط پذیرش فرزند را تسریع می‌کند. و این مسئله سبب شده تا والدین با آگاهی بهتری مسائل فرزند خود را پیگیری می‌کنند.
وی بیان کرد: تاب آوری توانش خانواده در تطابق با شرایط ناگوار است که شامل شایستگی‌های فردی، اعتماد به نیروهای درونی، پذیرش تغییرات به عنوان عاملی مثبت و معنوی است که والدین به ویژه مادر برای محافظت از ساختار خانواده و افزایش اعتماد به نفس فرزند دچار اختلال بدان توجه می‌کنند.
رحیمی پردنجانی در پاسخ به این سوال که آموزش مهارت تاب‌آوری به والدین و کودکان چه پیامدهایی به همراه دارد؟ گفت: افزایش توانش والدین به ویژه مادر با رویداد‌های ناخوشایند، افزایش توان تعامل مثبت والد- کودک، کاهش اضطراب اعضای خانواده جهت همیاری به کودک، کمک به تغییر نگرش افراد خانواده به سوی امید برای رهایی از افسردگی‌های ناشی از فرزند دارای اختلال و افزایش توان همکاری والدین با مربیان از جمله پیامد‌های مثبت آموزش تاب‌آوری است.
این روانشناس خاطرنشان کرد: والدین تاب‌آور افرادی هستند که با چالش‌های فرزند دچار اختلال خود کنار آمده و در فرآیند حل مسئله و به شکل هیجانی با دوباره سازی ساختارهای خانواده و کیفیت بخشی به تعامل با فرزند خود شرایط سازگاری، ادامه تحصیل و پذیرش وی را فراهم می‌کنند.
نظر شما