دکتر غلامرضا اسماعیلیجاوید در گفتوگو با طبنا(خبرگزاری سلامت) با بیان مطلب افزود: بیمارانی که دیابت دارند به علت عوارض این بیماری باید به صورت منظم و مداوم مورد پایش و بررسی در همه اندامها به ویژه اندامهای تحتانی قرار بگیرند.
وی ادامه داد: این عوارض میتواند در نهایت منجر به پای دیابتی و زخم شود که میتواند به از کار افتادگی، قطع عضو و نهایتا مرگ زودرس بیماران بیانجامد. عموما براساس پروتکلهایی که وجود دارد پای بیماران دیابتی از نظر نوع عارضهای که در آن پدیدار میشود به چند گروه اصلی تقسیم میشوند.
اسماعیلیجاوید اضافه کرد: دسته اول افراد دارای پای نرمالند اما نباید با تصور اینکه این پا دچار مشکل نمیشود از بررسی دورهای غافل شد، باید این بیمار هم مورد آموزش قرار بگیرد و از وقایع آینده پیشگیری شود.
این متخصص بیوفیزیک در حوزه ترمیم زخم افزود: دسته دوم کسانیاند که به دلیل عدم کنترل دقیق قند، مشکلات عروقی یا عصبی در پایشان رشد و حس پا از بین میرود و نهایتا تغییر شکل استخوانیای مثل کج شدن انگشتان، رشد پینه و میخچه روی پاها ایجاد میشود که این مراحل را پای پرخطر مینامند که در آستانه بروز زخم است، این افراد هم باید براساس نوع ضایعاتی که دارند مراقبتهای لازم را درنظر بگیرند.
وی تصریح کرد: در مرحله سوم بیماران دچار زخم میشوند چون بیماران دارای اختلال حسیاند ممکن است دچار سوختگی شوند یا پینههایشان زخم شوند.
اسماعیلی جاوید گفت: این بیماران وقتی به این مرحله میرسند ترمیم و رسیدگی به زخم سریع انجام نمیشود و مجبورند درمانهای طولانیتر بگیرند که هزینههای بیشتری برایشان دارد. ضمن اینکه از کارافتادگی این افراد بیشتر است. در این مرحله باید تیمی روی بیمار کار کند تا زخم و بیماری فرد مورد بررسی و درمان قرار بگیرد.
این متخصص بیوفیزیک در حوزه ترمیم زخم افزود: در مرحله چهارم زخمها عفونی شده و خطر تخریب استخوان، افزایش عفونت و خطر قطع عضو بیشتر میشود و نیاز است بیماران سریعتر درمانهای لازم را بگیرند. در برخی از موارد زمان طلایی داریم که اگر در آن زمان تشخیص درست داده نشود، چون خونرسانی در عضو خیلی کم است این بیماران در عرض چند هفته به سمت قطع عضو پیش خواهند رفت.
وی تصریح کرد: با توجه به اینکه شیوع دیابت و عوارض پا در ایران به شدت افزایش یافته است میتوان گفت که سالانه بین 50 تا 100 هزار عمل جراحی برداشتن تکهای پا در ایران روی بیماران دیابتی انجام میشود.
اسماعیلی جاوید تاکید کرد: در کشورهای توسعه یافته براساس آمارهای موجود حدود 5 تا 6 درصد از سرمایههای درمانی صرف هزینههای درمان دیابتی میشود اما در ایران به دلیل عدم پوشش بیمهای مناسب و هزینههای سرسامآور بیماران دیابتی، باعث شده تا این بیماران نتوانند درمان خود را ادامه دهند.
این متخصص بیوفیزیک در حوزه ترمیم زخم افزود: با این اتفاق هم هزینهها و اقداماتی که برای بهبود بیمار صورت گرفته از بین میرود و هم بیمار به سمت قطع عضو پیش خواهد رفت.
نظر شما