به گزارش طبنا (خبرگزاری سلامت)، تیم تحقیقاتی درگیر این پروژه می‌گویند بچه موش‌های دو مادری ساخته شده سالم بوده‌اند و خودشان هم توانسته‌اند که بچه بیاورند.
در حالی که موش‌های دو مادری زندگی سالمی داشتند، تلاش‌ها برای خلق موش‌های دو پدری چندان موفقیت‌آمیز نبود. هر بچه‌موشی که هر دو والدش نر بودند، چند روز پس از تولد مرد.
ساختن موش‌های دو مادری از موش‌های دو پدری آسان‌تر بود. پژوهشگران تخمکی از یک مادر گرفتند و سلولی ویژه از مادری دیگر، سلولی جنینی که دارای نیمی از کروموزوم‌های معمول است.
هم تخمک و هم سلول جنینی ویژه، هر یک نیمی از نقشه ژنتیک لازم برای تولیدمثل را دارند، اما صرف در کنار هم قرار دادن آنها کافی نیست. دانشمندان از فناوری موسوم به «ویرایش ژنتیک» استفاده کردند تا مجموعه‌ای از ژن‌های زاید را حذف کنند.
خلق بچه موش دو پدری کمی پیچیده‌تر بود. برای ساخت آن به اسپرم یک موش، سلول جنینی ویژه موشی دیگر و یک تخمک نیاز بود که همه اطلاعات ژنتیک آن پاک شدند.
مجموعه ژن‌های بزرگ‌تری هم باید از آن پاک می‌شدند.
کودکان دو مادری و بکرزایی
اهمیت این تحقیق در آن است که می‌تواند به سوال‌هایی بنیادی درباره تولید مثل جنسی پاسخ بدهد. پستانداران از جمله انسان، تنها از طریق رابطه جنسی قادر به تولید مثل هستند، یعنی برای بچه دار شدن آنها به یک تخمک از مادر و یک اسپرم از پدر نیاز است.
اما این قاعده درباره بقیه جانوران صادق نیست و در برخی ماهی‌ها، خزندگان، دوزیست‌ها و پرندگان، مادر می‌تواند به تنهایی بچه بیاورد. این پدیده را «بکرزایی» می‌نامند.
نظر شما