دکتر فریبا عربگل در گفت‌وگو با طبنا(خبرگزاری سلامت) با بیان این مطلب افزود: کودکان ممکن است با حوادث و اتفاقات ناگواری مواجه شوند که سلامت روانی آنها را تحت تاثیر قرار دهد این اتفاقات می‌تواند قتل، تصادف، خشونت و کودک آزاری باشد که از سوی انسان‌ها ایجاد می‌شود یا حوادث ناشی از بلایای طبیعی مانند سیل، زلزله و ... باشد.
وی ادامه داد: برعکس آسیب‌های فیزیکی که به راحتی می‌تواند آن را تشخیص داد، ممکن است رنج درونی کودکان در آسیب‌های روانی حتی از دید حساس‌ترین کارشناسان و درمانگران مخفی باقی بماند.
عربگل تصریح کرد: بخشی از مداخلات برای کودکان در مورد حوادث استرس‌زا به زمانی برمی‌گردد که اتفاق ناگواری برای‌شان افتاده است و کودکان باز مانده باید حمایت و مراقبت شوند ولی از طرف ديگر بخشی از مداخلات نیز مربوط به زمانی است که نگرانی‌های خاصی از امکان وقوع حوادث گوناگون مانند امکان وقوع جنگ، زلزله، سیل، سقوط هواپیما و ... وجود دارد.
این فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان اضافه کرد: بدیهی است در شدت، نوع و چگونگی واکنش کودکان به حوادث، عوامل مختلفی مانند سن کودک، جنسیت، صفات شخصیتی هم چون میزان تاب‌آوری و آسیب‌پذیری و مکانیسم‌های تطابقی و سازگاری او و همچنین واکنش‌های جمعی و اجتماعی، عوامل مربوط به خود حادثه و گستردگی آن تاثيردارد و همه كودكان واكنش‌های رفتاری و هيجانی يكسان نشان نمی‌دهند.
وی ادامه داد: در برخورد با کودکانی که با حوادثی مثل زلزله روبرو می‌شوند باید رفتارهای اطمینان بخش داشت.
عربگل تاکید کرد: بعد از وقوع حوادثی مثل زلزله، به کودکان باید اطمینان دهیم که حادثه تمام شده و سعی كنيم بهترين راه را برای تامين امنیت آنها بیابیم. لازم نيست مكرر به آنها بگوييم كه ممكن است دوباره حادثه‌ای رخ دهد. درست مثل زماني كه كودک يكی از والدين را از دست داده و نگران مرگ والد ديگر است. در چنين زمانی ما نمی‌گوييم «مرگ حق است و همه ما زمانی می‌ميريم.»
این فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان اضافه کرد: اگر قصد انجام كاری را داريد برای کودک توضیح دهید و بگویید که می‌خواهید چه کنید. گاهی كودكان رفتار شما را مي بينند و ممكن است برداشتی بسيار اضطراب‌آورتر از آنچه هست، داشته باشند. باید به سوالات بچه‌ها با صداقت و اطمینان‌بخشی پاسخ داد اما بُعد اضطراب‌آور ماجرا را برجسته نكنيد.
وی تاکید کرد: اجازه ندهید بچه‌ها داستان‌های دردناک دیگران و اخبار نگران‌کننده را بشنوند و ببينند. بچه‌ها نباید به منابع غيرمطمئن و استرس‌زای خبری دسترسی داشته باشند.
عربگل گفت: آنها را تشویق کنید تا احساسات خود را از طریق نقاشی و بازی نشان دهند و سعی کنید برنامه‌های روزانه را در صورت امکان حفظ کرده و درک کودک را از حادثه بفهمید و برداشت‌های اشتباه او را تصحیح کنید.
این فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان با اشاره به اینکه اطمینان‌بخشی غلط به کودک کمکی نمی‌كند، تصریح کرد: باید به کودک راه‌های محافظت و مراقبت از خود و پناه‌گيری مناسب در زمان حادثه را آموزش داد و تمرين کرد. در زمان آموزش سعی كنيد واكنش‌های هيجانی خود را كنترل كنيد.
وی افزود: در زمان بروز حادثه تلويزيون را خاموش كنيد لازم نيست بچه‌ها در جريان لحظه به لحظه اخبار نگران‌كننده قرار بگيرند چون برخی از كودكان اين آسيب‌پذيری را دارند كه با شنيدن اخبار استرس‌آور يا ديدن برخی از صحنه‌ها در تلويزيون دچار اختلال استرس پس از سانحه شوند. در صورتی که احساس می‌کنید کودک شما از شنیدن و دیدن اخبار و اتفاقات مرتبط با حادثه ناراحت و نگران است شنونده‌های خوبی باشید به حرف‌ها و صحبت‌های او توجه کنید و او را تشویق به بیان و ابراز احساساتش از طریق نوشتن داستان، متن، نقاشی کنید.
عربگل گفت: کودکان را تشویق کنید در کمک‌های مردمی هر چند ناچیز سهمی داشته باشند و حس نوع دوستی و انسان دوستی آنها را تقویت کنید. در صورتی كه ترس و اضطراب كودک شما به قدری شديد است كه نمی‌توانيد به هيچ طريقی او را آرام كنيد از روان‌پزشكان و روانشناسان كودک مشورت بگيريد.
نظر شما