به گزارش طبنا (خبرگزاری سلامت) از مدیکال نیوزتودی، سلول‌های سرطانی برای اینکه به سرعت تقسیم شوند، به مقدار زیادی سوخت نیاز دارند و منبع اصلی سوخت آنها مانند سلول‌های سالم، گلوکز است. تقریبا یک قرن پیش، دانشمندان برای اولین بار متوجه شدند که سلول‌های سرطانی تشنه گلوکز هستند و بدین ترتیب برای از پای درآوردن سرطان، پاشنه آشیل آنها مورد هدف قرار گرفت. اگرچه محروم کردن سلول‌های سرطانی از گلوکز، روش مفیدی برای جلوگیری از رشد آنهاست، در عمل این کار مشکل است. از آنجایی که تمام سلول‌ها و بافت‌های معمولی بدن به گلوکز نیاز دارند، هنگام درمان سرطان، نمی‌توان تمام این قند را از بدن حذف کرد. در واقع خود بدن نیز در برابر خالی شدن گلوکز مقاومت میکند.
اما دانشمندان بریتانیایی در بررسی‌های اخیر خود متوجه شدند، نوعی قند به نام مانوز «mannose»، می‌تواند در متابولیسم گلوکز سلول‌های سرطانی اختلال ایجاد کند. این قند بیشتر در مکملی به نام «دی- مانوز» وجود دارد و در متابولیسم انسان، نقشی اساسی بازی میکند. البته نیازی نیست که این قند در رژیم غذایی‌مان وجود داشته باشد، زیرا بدن می‌تواند با استفاده از گلوکز، آن را بسازد.
مانوز با استفاده از گیرنده‌های دریافت گلوکز، وارد سلول‌ها می‌شود و سپس به شکل «مانوز-۶-سولفات» در سلول‌ها تجمع میکند. وقتی این متابولیسم در سلول‌ها انجام می‌شود، متابولیسم گلوکز کند می‌شود.
دانشمندان برای استفاده این قند در مبارزه با سرطان، آن را به آب شرب موش‌های مبتلا به سرطان لوزالمعده، پوست یا ریه افزودند. سپس متوجه شدند که رشد تومورهای سرطانی به طور چشمگیری کاهش یافت. در واقع قند مانوز توانست جلوی رشد سلول‌های سرطانی را، بدون اینکه بافت‌های سالم بدن آسیب ببینند، بگیرد.
در بررسی‌های دیگر محققان به این نتیجه رسیدند که افزودن این نوع قند به موش‌های مبتلا به سرطان که با استفاده از داروهای شیمی‌درمانی سیس‌پلاتین (Cisplatin) و دوکسورابیسین (doxorubicin)، تحت درمان هستند، می‌تواند اثربخشی شیمی‌درمانی را در کاهش اندازه تومور بسیار بالا برده و به طول عمر موش‌های مبتلا بیفزاید.
به گزارش طبنا، محققان امیدوارند به زودی این نوع قند را برای درمان بیماران مبتلا به سرطان، از جمله، سرطان استخوان، خون، تخمدان و روده به‌کار برند.
مترجم: نادیا زکالوند
نظر شما